Ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ… 61 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ!

Νοέμβρης 13/11/2023!…

Πέρασαν 61 χρόνια από τότε και εκείνο το πρωινό με βρήκε να τακτοποιώ τα ράφια της 3μετρης σιδερένιας ντουλάπας μου,με ότι ακριβώς είχα εδώ και τόσα χρόνια συγκεντρώσει εκεί, σε αυτήν την αγαπημένη μου ντουλάπα!

Ράφια γεμάτα φωτογραφίες, περιοδικά, εφημερίδες, μπλοκ σημειώσεων, 60ρες και 90άρες κασέτες με ηχογραφημένες συνεντεύξεις, όλα αυτά τοποθετημένα ανά έτος , στα ράφια των αναμνήσεών μου!

Φθάνοντας στο σημείο εκείνο της τακτοποίησης των ηχογραφημένων κασετών, με κάποιες από τις συνεντεύξεις στη δεκαετία του ΄90, βρήκα εκείνη την κασέτα που ήταν η αφορμή γιά ένα ταξίδι μου, ένα ταξίδι σας… στο Άγριο Φαρ Ουέστ!

Ενα ταξίδι που σήμερα θα είναι αφιερωμένο εξαιρετικά, στα 61α γενέθλια του θρυλικού περιοδικού ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ, 61 ολόκληρα χρόνια από την εκδοσή του!

Ταξίδι στο Άγριο Φαρ Ουέστ λοιπόν, με τα όσα μας είχε πει τότε ο αείμνηστος Πότης Στρατίκης, δημιουργός, συγγραφέας… και πατέρας θα πω, του αθάνατου περιοδικού της δεκαετίας του ΄60, του περιοδικού ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ!

Έτσι λοιπόν ένα μεσημέρι τον Αύγουστο του 1995, ο Κώστας Φωτεινός, γιατί με αυτό το όνομα υπέγραφε στο τέλος της κάθε ιστορίας του ο Πότης Στρατίκης, μας είχε μιλήσει γιά εκείνο το θρυλικό περιοδικό και τον αθάνατο χάρτινο ήρωα του, τον Τζιμ Άνταμς το Μικρό Σερίφη του Τέξας και τη παρέα του,την Ντιάνα, τον Πεπίτο Γκονζάλες με τον γάιδαρό του τον Πελεγκρίνο, το Ινδιανάκι Τσιπιρίπο και τον σε κάποιες περιπέτειες Μπικ,το πανέξυπνο και ατρόμητο λυκόσκυλο!

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1995 – Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΤΗ ΣΤΡΑΤΙΚΗ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ…

Η συνάντησή είχε γίνει στο γραφείο του, στο κτίριο της οδού Χαβρίου 9 και αν θυμάμαι καλά στο 2ο όροφο, στο κέντρο της Αθήνας, εκεί βρισκόταν απέναντί μου, εκείνο το μεσημέρι του Αυγούστου, ο Πότης Στρατίκης, ο δημιουργός, συγγραφέας και πατέρας του περιοδικού ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ!

Ανάμεσά μας ο θαυματουργός μου συνεργάτης, ένα μαγνητοφωνάκι SONY με μια κασέτα 60αρα στο εσωτερικό του,ήταν έτοιμο να καταγράψει τα όσα θα κουβεντιάζαμε για το περιοδικό ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ!… Πάτησα το play και το μαγνητόφωνό άρχισε να γράφει…

… ”Παιδί από την επαρχία ήμουν και γνώρισα στην Αθήνα τον Ανδρεόπουλο, ήταν η εποχή που έδινα κάποια ”κομμάτια”, στο περιοδικό ”Ελληνόπουλο” για να γνωριστώ.

Ο Ανδρεόπουλος τότε ήταν εκεί εικονογράφος, αυτό ήταν το οποίο μου άνοιξε την πόρτα της γνωριμίας μου με τον Ανεμοδουρά τον συγγραφέα του περιοδικού ”Μικρός Ήρως” και τον Τσεκούρα τον δημιουργό του ”Ελληνόπουλου”!

Από αυτούς γνώρισα πρώτα και αργότερα τον Μαγγανάρη που ήταν ο εκδότης της ”Μάσκας” .

Δάσκαλοί μου λοιπόν ήταν ο Μαγγανάρης όταν δούλευα στη ”Μάσκα” και ο Ανεμοδουράς που επί χρόνια έκανα διορθώσεις κειμένων στο ”Μικρό Ήρωα”. Εκεί είδα πως έγραφε ο Ανεμοδουράς το ”Μικρό Ήρωά”, με το ψευδώνυμο Θάνος Αστρίτης,..τρομερός συγγραφέας, χαλκέντερος!

Στη ”Μάσκα” που διόρθωνα και εκεί κείμενα, μου έκανε εντύπωση ο Ρίο Κιντ τις ιστορίες του οποίου μετέφραζε ο Βασ.Κοχλατζής που ήταν άριστος για τα Καουμπόικα!

Αυτό που λες με έβαλε στη σκέψη να φτιάξω ιστορίες και αντί για τον Ρίο Κίντ να βάλω ένα Ελληνόπουλο και ένα Μεξικανόπουλο, αντί γιά τον Ισπανό που είχε ο Ρίο Κίντ και έβγαζε το κωμικό στοιχείο, έβαλα και μια κοπέλα για να δέσει η ιστορία!

Τότε όμως αν και ήθελα να βγάλω το περιοδικό, δεν μπόρεσα να τα βρω με ένα τυπογράφο, σχετικά με την έκδοση του!

Εκείνη την εποχή ο Ανδρεόπουλος, έβγαζε τα περιοδικά, σε παραλληλόγραμμο μικρό σχήμα το ”Πάνθεον των Αριστουργημάτων” και σε μεγάλο σχήμα ένα άλλο με το τίτλο ”Ταμ Ταμ”, χωρίς όμως να έχουν την επιτυχία που τους έπρεπε.
Σε κάποιο ταξίδι μας με τον Ανδρεόπουλο τότε προς τη Κρήτη, του λέω πάνω στο καράβι να κάνουμε μαζί ένα περιοδικό… το ΜΙΚΡΟ ΣΕΡΙΦΗ δηλαδή, η απάντησή του ήταν ΝΑΙ!

Η ιδέα του ΜΙΚΡΟΥ ΣΕΡΙΦΗ ήταν δική μου, όπως και τα ονόματα των ηρώων του Τζιμ Άνταμς, του Πεπίτο Γκονζάλες που ήθελα να τον κάνω ένα τεμπέλη Μεξικάνο, όμως δεν μου έβγαινε γιατί δεν είχε πολλά στοιχεία για τεμπέλης!
Η κοπέλα η Ντιάνα Μόρισον, το ινδιανάκι ο Τσιπιρίπο, αυτά όλα είναι δικά μου στοιχεία και δεν ανακατεύτηκε κανένας στο γράψιμο.
Ο Ανδρεόπουλος έκανε μόνο την εικονογράφησή και βοηθός του ήταν ο Ραμπατζής.

Τότε είχαμε 4 μερίδια ο καθένας, ένα τα αδέλφια μου, ένα ο Ανδρεόπουλος, ένα ο Ραμπατζής και ένα εγώ.

Για να βγάλουμε το περιοδικό περάσαμε μέσα από ”συμπληγάδες πέτρες” και όμως πετύχαμε και προχωρήσαμε αργότερα στην έκδοση του με μικρό σχήμα τεύχους, με τον τίτλο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥ- ΜΠΟΫ,είχαμε μεγάλη επιτυχία και φθάσαμε να τυπώνουμε 30 με 35 χιλιάδες τεύχη την εβδομάδα!

Έγραψα 408 τεύχη του ΜΙΚΡΟΥ ΣΕΡΙΦΗ, με το ψευδόνυμο Κώστας Φωτεινός και κάπου 370 τόσα τεύχη με ιστορίες του ΜΙΚΡΟΥ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ!

Τόσο ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ , όσο και ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ όπως είπα είχαν μεγάλη επιτυχία , αλλά κάποια στιγμή ήρθαμε σε σύγκρουση… γιατί?

Μα γιατί δεν πρέπει να κάνεις δουλειές ούτε με φίλους ούτε με συγγενείς! ”

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ…

Ακούραστος ο συγγραφέας και πατέρας του περιοδικού ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ….. ο Πότης Στρατίκης, συνέχισε τη διήγηση του για το μακροβιότερο και γραμμένο από Έλληνες συγγραφείς, Ελληνικό παιδικό περιοδικό, με φανερή συγκίνηση!
… ” Πρέπει όμως να πούμε μετά από όλα αυτά που σας ανέφερα ότι το περιοδικό κυκλοφόρησε ημέρα Τρίτη 13 του Νοέμβρη το 1962.
Το πρώτο τεύχος λοιπόν είχε τον τίτλο ”Εν Ονόματι του Νόμου”, όπου 2 κακούργοι απειλούν το Σερίφη και μπαίνει στο γραφείο του σερίφη ο Τζιμ Άνταμς, με το Πεπίτο Γκονζάλες ακόμη δεν είναι η Ντιάνα στη παρέα… έτσι άρχιζε!

Όσον αφορά τη δυσκολία στο πρώτο τεύχος, δεν ήταν η πρώτη φορά που έγραφα, είχα γράψει και είχα μεταφράσει τόσα διηγήματα και είχα αρχίσει και τις αισθηματικές νουβέλες στη ΒΕΝΤΕΤΑ του Θεοφανίδη, 20 τόσα χρόνια έκανα αισθηματικές νουβέλες, έγραφα και στη ΜΑΣΚΑ είχα και δικά μου, γιατί στη ΜΑΣΚΑ δεν είχαμε πολλά ξένα, εγώ έγραφα το ”Τσακάλι”.
Στο ΜΙΚΡΟ ΣΕΡΙΦΗ είχες όμως να κάνεις με παιδιά σε αντίθεση με τη ΜΑΣΚΑ, έτσι το γράψιμο ήθελε ευαισθησία, είχα όμως δουλέψει στο ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ που έγραφε ο Στέλιος Ανεμοδουράς, είπαμε ήταν ο δάσκαλος μου, για τον ΓΚΑΟΥΡ ΤΑΡΖΑΝ, θα πω ότι δεν τον είχα διαβάσει, ένα ή δύο τεύχη μπορεί!

Από τον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ λοιπόν πήρα το πως ακριβώς έγραφε ο Ανεμοδουράς, στην αρχή ήμουνα πολύ επηρεασμένος και προσπαθούσα με κάθε τρόπο…όπως μπορούσα να ξεφύγω!

Κάθε βδομάδα έπειτα έγραφα 2 ιστορίες, μία ΣΕΡΙΦΗ και μία ,το 1962 ξεκίνησε ο ΣΕΡΙΦΗΣ και το ΄63 το Φεβρουάριο ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ , μετά από 3 περίπου μήνες, όταν και είδαμε ότι ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα η ιδέα της έκδοσης ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ , ήταν του Ανδρεόπουλου και του πρακτορείου διανομής!

Όμως δεν είχα μόνο αυτά,τότε δούλευα στο ΠΑΝΘΕΟΝ, στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ, στη ΒΕΝΤΕΤΑ, στην ΕΛΛΗΝΙΔΑ και σε λογοτεχνικά βιβλία!

Τα περισσότερα τα έγραφα εκεί στο τυπογραφείο, στο πάγκο με δίπλα μου να δουλεύει η λινοτυπική μηχανή, ξέρεις όταν πιέζεσαι γράφεις καλύτερα, είσαι ζεστός που λέμε! Μερικά τεύχη που τα διαβάζω τώρα, λέω… τόσο ωραία τεύχη έκανα, βέβαια υπάρχουν και άλλα που ήταν και κουραστικά”.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ…

Ο χρόνος κυλούσε όπως θα θυμούνται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, κάτι παραπάνω από ευχάριστα και για τα δύο περιοδικά, τόσο ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ όσο και ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ, εκείνη την εποχή δεν προλάβαινες να τα δεις κρεμασμένα στα περίπτερα … γιατί εξαφανιζόντουσαν από τους πιτσιρικάδες και όχι μόνο… και τα δύο περιοδικά είχαν τεράστια εκδοτική επιτυχία!
Συμβαίνει όμως δυστυχώς πάντα και αυτό , ” Όπου ο εγωισμός και ο χωρισμός” που λέει και το άσμα, σύνθεση του Γ.Χατζηνάσιου σε στίχους του Τ. Οικονόμου, με ερμηνευτή τον Φίλιππο Νικολάου!… Έτσι μετά από κάποια επιτυχημένα εκδοτικά χρόνια, οι συνεταίροι των περιοδικών ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ, ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ και άλλων περιοδικών των εκδόσεών τους, χώρισαν…
Όμως καλύτερα να μάθουμε για το μετά και όχι μόνο, σύμφωνα με τα όσα μας είχε πει τότε, ο Πότης Στρατίκης…

” Όταν λοιπόν χωρίσαμε εγώ πήρα τον ΜΙΚΡΟ ΣΕΡΙΦΗ και τον ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ και ο Ανδρεόπουλος πήρε τον ΜΙΚΡΟ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ , που έγραφε ο Μαρμαρίδης, ο Σάμιος και άλλοι, εγώ έγραφα πάντα τον ΜΙΚΡΟ ΣΕΡΙΦΗ!

Σε κάποια συνέντευξη ο Ανδρεόπουλος μίλησε γιά τον ΜΙΚΡΟ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ, απλώς είπε ότι έγραφε και ένας Πότης Στρατίκης! Αυτή είναι η πικρία μου γιατί εγώ λέω ότι από τον Ανδρεόπουλο ξεκίνησα και με βοήθησε, τουλάχιστον να πει ότι ήταν δική του ιδέα να πει κάτι γιά μένα. Θα σου πω πάλι ότι ο Ανδρεόπουλος με βοήθησε αρκετά μου άνοιξε τις πόρτες και αυτό δεν το ξεχνάω ποτέ, ποτέ!

Ας τα αφήσω τώρα αυτά για να σου πω για τις αντιδράσεις των αναγνωστών που δεν ήταν μόνο οι πιτσιρικαρία ήταν και μεγάλοι γυναίκες και άνδρες, ήταν και ένας παπάς που μου έγραφε απο την Τρίπολη κοντά και του άρεσαν πολύ όλες οι ιστορίες του Τζιμ! Στο ΜΙΚΡΟ ΣΕΡΙΦΗ ξέρεις έμπαινε και λίγο το συναίσθημα μέσα και αυτό άρεσε πολύ!

Αυτές οι εικόνες που γεννούσαν τα κείμενα του ΜΙΚΡΟΥ ΣΕΡΙΦΗ είχαν πολύ μεγάλη φαντασία από ότι μου έλεγαν όλοι, τα κείμενα χρειαζόντουσαν μεγάλη φαντασία, Φαρ Ουέστ ήταν αυτό και για να γίνουν να βγούνε στα περίπτερα έπρεπε να γραφτούν σε μία εβδομάδα 2 θέματα!

Την φαντασία την έχω από μικρό παιδάκι γιατί μεγάλωσα σε μια φτωχική οικογένεια, δεν είχα τίποτε και αναπλήρωνες όλες σου τις επιθυμίες σου γιά φαγητό , γιά γυναίκες αργότερα, για όλα με την φαντασία, για γλυκά ας πούμε συζητούσαμε με τον αδελφό μου φανταστικά πράγματα ας πούμε ότι σε ένα κράτος είναι μόνο παιδιά… ξέρεις άμα δεν έχεις φαντασία δεν μπορείς να γράψεις !

Πολλοί μου λένε να προχωρήσω σε κάποια ανατύπωση και απαντώ … Όχι δεν κάνω τίποτα πια!
Εδώ θα πω και κάτι άλλο, μια μέρα με παίρνει τηλέφωνο μια κοπέλα από το Los Angeles, μιά Ελληνοαμερικανίδα ηθοποιός και μου λέει…
”Διάβασα ΜΙΚΡΟ ΣΕΡΙΦΗ και μου έκανε εντύπωση το τεύχος με τον τίτλο ” Ποίος πρόδωσε τον Τζιμ Άνταμς”, μετά μετέφρασα καμιά δεκαριά τεύχη και τα πήγα σε ένα παραγωγό και του άρεσαν”.
Αφού μιλήσαμε λιγάκι μου λέει…
”Θέλεις να έρθεις να δουλέψεις στη Αμερικάνικη τηλεόραση, να βγούνε εκεί οι περιπέτειες του Τζιμ ΄Ανταμς?”…
… και τελειώνουμε τη κουβέντα μας λέγοντάς μου … ”Καλή συνεργασία!”

Καταλαβαίνεις τώρα ότι εμένα κάλπασε η φαντασία μου , όμως τελικά δεν έγινε τίποτε απολύτως, από εκεί και πέρα σιωπή!”

ΕΠΙΛΟΓΟΣ…

Εκείνη λοιπόν η συνάντηση μου με τον Πότη Στρατίκη, θα μου μείνει αξέχαστη, μπορεί να ήμουν τότε φανατικός αναγνώστης του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ να θαύμαζα το γράψιμο του Στέλιου Ανεμοδουρά, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι και ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ αυτό το δημιούργημα του Πότη Στρατίκη, ήταν για μένα… στη κορυφή των προτιμήσεών μου!
Ο διαχωρισμός όμως της Εταιρείας, της έκδοσης του ΜΙΚΡΟΥ ΣΕΡΙΦΗ και του ΜΙΚΡΟΥ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ, εκείνη την εποχή θυμάμαι ότι είχε δίχασει και τους αναγνώστες…
Λίγο το λοιπόν πριν αποχαιρετήσω τον Πότη Στρατίκη, εκείνος είχε ακόμη κάτι να πεί!

”Μετά το χωρισμό μας όπως είπα και πιο πριν εγώ κράτησα το ΜΙΚΡΟ ΣΕΡΙΦΗ και ο Ανδρεόπουλος τον ΜΙΚΡΟ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ.

Όσον αφορά τη συμμετοχή του γελοιογράφου- σκιτσογράφου Αρχέλαου που δημιουργούσε τα ολοσέλιδα κόμικ στη τελευταία σελίδα του ΜΙΚΡΟΥ ΣΕΡΙΦΗ, με τον Πεπίτο Γκονζάλες πρωταγωνιστή, θα πω ότι εκεί είμαστε και οι δύο με τις εκδόσεις Αιγόκερως… και τα αδέλφια μου και ο Ραμπατζής … μετά χωρίσαμε!

Ο Ανδρεόπουλος με τον Ραμπατζή έφτιαξαν τις εκδόσεις ”Μονόκερώς” και εγώ με τα αδέλφια μου τις εκδόσεις ”Αφοι Στρατίκη”.

Μετά λόγω των κόμικς και τα δύο περιοδικά άρχισαν να φθίνουν, όμως θα πω για τα κόμικς ότι δεν έδιναν στον αναγνώστη αυτό που έδινε η γραφή στα περιοδικά της εποχής ,που περιείχαν και κείμενο αλλά και κάποια εικονογράφηση!
Μου λέγαν τότε να γίνει εικονογραφημένος, ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ, όμως αυτό δεν γινότανε …ίσως μετά από 50 χρόνια, ίσως!
Ήμουνα και είμαι υπέρ του κειμένου…το κείμενο στα περιοδικά τότε βοηθούσε πολύ τα παιδιά στο πως δηλαδή να εκφράζονται! Να ξέρεις ότι όλοι οι παλιοί τότε ξέρανε και γράφανε, τώρα δεν ξέρω τι γίνεται!

Το πότε σταματήσαμε την έκδοση του ΜΙΚΡΟΥ ΣΕΡΙΦΗ δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά πρέπει να ήταν Δεκέμβρης του 1991 με το τεύχος 1468!

Να πω επίσης ότι και στη αλληλογραφία που είχα με τους αναγνώστες τους έλεγα θα σας πω πότε θα είναι το τελευταίο τεύχος… όμως δυστυχώς δεν έδωσα στο τελευταίο τεύχος τη λύση που ήθελα να την δώσω!

Έτσι βγήκε την Τρίτη στο περίπτερο και την επόμενη όχι … χωρίς καμιά ειδοποίηση, γιατί υπήρχε η ελπίδα μήπως τυχών αργότερα, μήπως… καμιά φορά έχω την ιδέα να δώσω το τελευταίο τεύχος, το σκέφτομαι να βγάλω ένα και να λέω πως τελείωσε ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ !
Τώρα αν θα ξαναβγεί θα δούμε πως θα το φέρω στο τέλος… Asta la V;ista , που λέει και ο Πεπίτο Γκονζάλες!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ…

Το 2012 στην επέτειο των 50 χρόνων από την ημερομηνία που βγήκε για πρώτη φορά ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ, εκδόθηκε το επετειακό τεύχος 1469, από το ίδρυμα Σ.Ο.Φ.Ι.Α,με τη συμβολή του Club Φίλων ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ.

Αργότερα το Φλεβάρη του έτους 2015 κυκλοφόρησε το τεύχος 1470 με τον τίτλο ” 60 λεπτά Αγωνίας”, με συγγραφέα τον Πότη Στρατίκη και σε εικονογράφηση από τον Κώστα Φραγκιαδάκη!

Όσες όμως προσπάθειες και να γίνουν σήμερα …. που γίνονται με κάποιες νέες ιστορίες γραμμένες από νέους συγγραφείς και εικονογράφους , γιά τα 4 παιδιά που υπεράσπιζαν το νόμο στο Άγριο Φάρ Ουέστ,είναι ίσως αυτό που μας κρατά την γλυκιά ανάμνηση γιά ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ και την παρέα του!

Την ανάμνηση του ΜΙΚΡΟΥ ΣΕΡΙΦΗ που δημιούργησε το 1962 ο αείμνηστος συγγραφέας Πότης Στρατίκης!