YUKIO MISHIMA – ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΑΣΚΑΣ – Εκδόσεις ΑΓΡΑ

Αυτές τις μέρες, διαβάσαμε ένα από τα πιο ειλικρινή αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα, ένα πραγματικό συγγραφικό διαμάντι που όταν ολοκληρώσεις την ανάγνωσή του, ίσως να δώσεις τις απαντήσεις στα ερωτήματα που αφορούν

… την καταπίεση του πόθου, τον ίλιγγο της εφηβείας, την προσκόλληση στο θάνατο και ακόμη … το τι είναι κανονικό και τι ανήθικο.

Ο λόγος στα όσα προαναφέραμε αφορούν το βιβλίο του Ιάπωνα Συγγραφέα YUKIO MISHIMA ”ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΑΣΚΑΣ”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ.

”ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΑΣΚΑΣ” αυτό είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του YUKIO MISHIMA, το οποίο τον ανέδειξε μεγάλο συγγραφέα και του χάρισε την παν ιαπωνική φήμη!

Γιά την ιστορία θα αναφέρουμε ότι εκδόθηκε το βιβλίο εκδόθηκε γιά πρώτη φορά το 1949 από τον οίκο Kawade Shobō.

Μεταξύ των άλλων γιά το βιβλίο αυτό ο συγγραφέας σημειώνει…

«Αυτό το μυθιστόρημα, η Vita Sexualis μου, είναι μια σεξουαλική αυτοβιογραφία που έχει στόχο την όσο το δυνατό μεγαλύτερη ακρίβεια. Το πρώτο μέρος είναι αφιερωμένο, μέσα από την προσωπική μου ανάλυση, σε μια μελέτη του σαδισμού και της διαστροφής, το δεύτερο μέρος θέτει στόχο την αφήγηση μιας ερωτικής εξομολόγησης […] και τις πύρινες και αιώνιες ενοχές που πηγάζουν από αυτή. Η συγγραφή του συγκεκριμένου έργου σημαίνει βεβαίως το θάνατο του πλάσματος που είμαι, αλλά έχω επίσης την εντύπωση, στην πορεία της γραφής, ότι επανέκτησα λίγο λίγο τη ζωή μου. Τί θέλω να πω με αυτό ; Μα ότι προτού γράψω αυτό το έργο η ζωή που ζούσα ήταν η ζωή ενός πτώματος. Τη στιγμή μάλιστα που, χάρη σε αυτή την εξομολόγηση, συντελούνταν ο θάνατός μου, η ζωή ξεπήδησε ξανά από μέσα μου».

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ…

Ο Γιούκιο Μισίμα γεννήθηκε το 1925.

Μεγάλωσε με τη φροντίδα της αριστοκράτισσας γιαγιάς του, που τον κρατούσε μακριά από το φως του ήλιου και του απαγόρευε να παίζει με τα άλλα παιδιά. Επέστρεψε για να ζήσει με την οικογένειά του όταν ήταν δώδεκα χρονών, δημιουργώντας έναν εξαιρετικά στενό δεσμό με τη μητέρα του, η οποία τον ενθάρρυνε να γράφει.

Ο πατέρας του, ένας σκληρός άνθρωπος με τάσεις στρατιωτικής πειθαρχίας, θεωρούσε την ακόρεστη αγάπη του γιου του για το διάβασμα δείγμα θηλυπρέπειας και έσκισε τα πρώτα γραπτά του. Παρ’ όλα αυτά, ο Μισίμα συνέχισε να γράφει και σε ηλικία δεκαοκτώ ετών του ανέθεσαν να γράψει ένα διήγημα για το αναγνωρισμένου κύρους λογοτεχνικό περιοδικό Bungei-Bunga. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου απέφυγε τη στράτευση προφασιζόμενος ασθένεια και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, από το οποίο αποφοίτησε το 1946.

Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Τοζούκου (Ληστές), που εκδόθηκε το 1948, τον καθιέρωσε ως σημαντικό συγγραφέα. Καθώς η καριέρα του εξελισσόταν, έκανε πολλά ταξίδια και το όνομά του συζητήθηκε μερικές φορές σε σχέση με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, με το οποίο τιμήθηκε τελικά ο φίλος και μέντοράς του Γιασουνάρι Καουαμπάτα το 1968.

Μετά την έκδοση των Εξομολογήσεων μιας μάσκας το 1948, ο Μισίμα εργάστηκε σκληρά για να απαλλαγεί από το μυθιστορηματικό του alter ego, φλερτάροντας και ακολουθώντας την αυστηρή καθημερινότητα ενός μπόντι μπήλντερ αλλά και τελειοποιώντας την πολεμική τέχνη του κέντο.Υπήρξε αυτόκλητος σαμουράι.

Παρά την ομοφυλοφιλία του, ο Μισίμα παντρεύτηκε το 1958 και έκανε έναν γιο και μία κόρη. Το 1967 κατατάχθηκε στη Δύναμη Αυτοάμυνας Εδάφους –τον μεταπολεμικό στρατό της Ιαπωνίας– και αργότερα ίδρυσε την Τατενοκάκι (Εταιρεία της Ασπίδας). Υπό την αιγίδα αυτής της οργάνωσης σχεδίασε και πραγματοποίησε την απόπειρα πραξικοπήματος και την επακόλουθη τελετουργική του αυτοκτονία σε δημόσια θέα στις 25 Νοεμβρίου του 1970 στο επιτελείο του ιαπωνικού στρατού στο Ιτσιγκάγια, που προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση.

Η αυτοκτονία του –το ύστατο «έργο τέχνης του»– θεωρείται η απόλυτη υλοποίηση των φαντασιώσεων του πόνου και του θανάτου που έτρεφε.
Ο Μισίμα υπήρξε πολυγραφότατος και άφησε πίσω του ένα έργο που περιλαμβάνει σαράντα μυθιστορήματα, δεκαοκτώ θεατρικά έργα, είκοσι συλλογές διηγημάτων, τουλάχιστον είκοσι βιβλία με δοκίμια, καθώς και ένα λιμπρέτο.