Φανή… της Ευγενίας Μπογιάνου
΄΄Οι φίλοι μου, μου το ‘χαν πει, ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή, όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί ΄΄…
Αυτό το τραγούδι του Βασίλη Καζούλη λοιπόν σιγοψιθύρισα όταν ένα απόγευμα εκεί στην οδό Ιπποκράτους 118 και στο Πολυχώρο των Εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ συνάντησα τη ΄΄Φανή΄΄, την ιστορία της οποίας, μας παρουσιάζει στο βιβλίο της, η συγγραφέας Ευγενία Μπογιάνου.
Βέβαια η Φανή του βιβλίου και η ιστορία της είναι εντελώς άλλη, διαφορετική θα έλεγα από εκείνη της Φανής του Βασίλη Καζούλη και τούτο μας οδηγεί στο περί της συνωνυμίας συμπέρασμα.
Όμως η Φανή ζει ανάμεσα μας και αν δεν είναι η κοπέλα της διπλανής πόρτας δεν φταίει αυτή, γιατί εμείς την αναγκάσαμε να μετακομίσει παρακάτω, απέναντι ή αν προτιμάτε σε κάποια άλλη γειτονιά!
Το λοιπόν αυτό το βιβλίο πρέπει να το διαβάσουν όλοι, ιδιαιτέρα όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι για όλα, όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν φταίνε αυτοί… αλλά κάποιοι άλλοι!
Αν και για να σας πω την αλήθεια, ότι διαβάζοντας αυτό το μυθιστόρημα αναρωτήθηκα σε ποιους απευθύνεται, σε ποιο κοινό και στο καπάκι σκέφτηκα… ΄΄Ρε μπας και είμαι ένας από εκείνους … που δεν φταίω εγώ αλλά οι άλλοι΄΄!
Η γραφή της Ευγενίας Μπογιάνου ευρηματική, παρουσιάζοντας μας ουκ ολίγους χαρακτήρες και τις σκέψεις τους με εντυπωσιακό τρόπο, όπως όταν διαβάζεις ένα κόμιξ!
Στο μυθιστόρημα αυτό όλα τα έχει ο μπαξές, όλα δηλαδή τα πρόσωπα όπου εσύ είναι δυνατόν να συναντήσεις στη καθημερινότητά σου.
Η κόρη – Φανή – πρωταγωνίστρια της ιστορίας και γύρω της με μεγάλους ή και με μικρότερους ρόλους, ο Νίκος- ο πατέρας, ο Μιχάλης, ο Βασίλης και η Δάφνη συμφοιτητές και φίλοι της!
Ακόμη ο μετανάστης μικροπωλητής, ο τύπος στο βιβλιοπωλείο, ο υπάλληλος της προστασίας του πολίτη και η συνάδελφός του Αθηνά (μπατσίνα), ο καμάκιας με το Renault, ο φίλος του Νίκου, η μαμά του Μάνου, οι φωτογραφίες στο ξύλινο κουτί και η γυναίκα με το πορτοκαλί φουστάνι, ο Σαμάν ο Πακιστανός και φυσικά ο Μάνος το αίσθημα της Φανής και αν κάποιους ξέχασα ευκαιρία και αφορμή να διαβάσετε το βιβλίο και να τους συναντήσετε εσείς!
Το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο αλήθειες για τη νέα γενιά και μου φέρνει στο νου το διαχρονικό θεατρικό έργο του Κώστα Μουρσελά ΄΄ Ω, τι κόσμος μπαμπά΄΄!
Η κατά στιγμές περιπλάνηση της Φανής στους δρόμους πέριξ των Εξαρχείων είναι σίγουρα εκείνες που ξυπνούν αναμνήσεις για όλους εκείνους που μεγάλωσαν εκεί και έζησαν εκεί, ή για κάποιους άλλους που βρέθηκαν κάτοικοι σαν φοιτητές ή και σε κάποιους άλλους θαμώνες σε κάποιο στέκι της περιοχής των Εξαρχείων!
Ασκληπιού, Ριβιέρα, Έλλη, Λυκαβηττός, Άγιος Νικόλαος και βόρεια το Κολονάκι!
Με λίγα λόγια η Ευγενία Μπογιάνου με αυτό το μυθιστόρημα και εφόσον το διαβάσεις σίγουρα θα αναμένεις το ΄΄Φανή Νο 2 … Κάποια χρόνια μετά΄΄ ένα ακόμη βιβλίο με τη Φανή πρωταγωνίστρια, έστω και εάν η συγγραφέας στο τέλος σημειώνει …
΄΄Fade out. Η Φανή πατάει το πλήκτρο. Έφυγε΄΄
Όμως εμείς θα περιμένουμε την επιστροφή της, γιατί η Φανή θα έχει πολλά ακόμα να μας πει… κάποια χρόνια μετά!
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ
Το επόμενο λοιπόν βήμα, μετά από τη συνάντηση μου, με τη Φανή ήταν εκείνο που θα συναντούσα τη δημιουργό της , τη συγγραφέα δηλαδή της ιστορίας της την Ευγενία Μπογιάνου και τούτο πραγματοποιήθηκε μετά από δύο τηλεφωνικές συνομιλίες γνωριμίας μεταξύ εμού και της Ευγενίας, ακολούθησε η συνάντηση μας… via email!
ATHENS CALLING G.R: Καλώς όρισες στο ATHENS CALLING G.R ,αγαπητή Ευγενία και χωρίς πολλά άλλα λόγια θα πω ότι μας εντυπωσίασε, ο τρόπος της γραφής σου, είναι αληθινός καθημερινός και ρεαλιστικός!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, όπως και για τα καλά λόγια. Ένα από τα στοιχήματα του βιβλίου ήταν η γλώσσα. Καθώς η κεντρική ηρωίδα είναι εικοσάχρονη, ήθελα ο λόγος της να είναι πυρετικός, να έχει πειστικότητα και ζωντάνια, δίχως όμως να γίνεται σχηματικός.
ATHENS CALLING G.R: Όμως γιατί ένα βιβλίο για τη Φανή και όχι για τον Κώστα τον Άρη, γιατί ένα βιβλίο αφιερωμένο σε μια κοπέλα και όχι ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο σε ένα 20χρονο αγόρι?
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Θα μπορούσε πράγματι, ο ήρωας να είναι αγόρι. Τα βασικά ερωτήματα του βιβλίου θα παρέμεναν τα ίδια. Δεν έχει κάποια σημειολογική σημασία η επιλογή του κοριτσιού. Είναι απλώς μία επιλογή, ένα μέσο για να μιλήσω για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τα διλλήματα, για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μιας χώρας και μιας εποχής.
ATHENS CALLING G.R: Κάπου στο οπισθόφυλλο διαβάζω ότι η ηρωίδα του βιβλίου ΄΄ Κινείται στους δρόμους μιας Αθήνας καθημαγμένης από την κρίση΄΄ και εδώ θα ρωτήσω … Αλήθεια ποιος φταίει για αυτή τη κρίση?
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Θα απαντούσα το σύστημα στο οποίο ζούμε. Από κει και πέρα οι επιμέρους συνθήκες, οι επιμέρους ευθύνες εκείνων που είτε δεν έδρασαν εγκαίρως, είτε δεν αντιλήφθησαν εγκαίρως που πάει το πράγμα, είτε έδρασαν με πολιτική αφέλεια, είναι ένα πολύπλοκο πρόβλημα, στο οποίο σίγουρα δεν είμαι η κατάλληλη για να τοποθετηθώ. Άλλωστε η λογοτεχνία ερωτήματα θέτει. Οι απαντήσεις είναι άλλη υπόθεση.
ATHENS CALLING G.R: Σε κάποιο άλλο σημείο της ιστορίας αναφέρεις σχετικά με το Μιχάλη από τα Μέθανα συμφοιτητή και φίλο της Φανής, κάτι για τους γονείς του, ότι δηλαδή δεν πολυμιλάει για τον τόπο του, ίσως λόγω των γονιών του, που είναι αγροίκοι και δεξιοί. Μένω στο χαρακτηρισμό και την ιδεολογική ταμπέλα και θα ρωτήσω αγροίκοι είναι μόνο οι δεξιοί με τους αριστερούς τι γίνεται και τελικά είναι αναγκαίο σε έναν ή και περισσότερους αγροίκους να μπαίνει κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική ταμπέλα? Ξέρεις αυτές τις οριοθετήσεις πρέπει κάποια στιγμή, αν είναι δυνατόν να τις προσπεράσουμε, κάπου πρέπει να μπει τελεία και παύλα . Ομολογουμένως θα σου πω ότι αρκετές είναι οι φορές που ο 35χρονος γιός μου, μου λέει …΄΄Βαρέθηκα ρε πατέρα να ακούω το αυτός είναι Δεξιός και ο άλλος είναι καλός γιατί … είναι Αριστερός΄΄!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Φυσικά και θα μπορούσαν να είναι αριστεροί και αγροίκοι. Απλώς αναφέρομαι σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, όπου οι αγροίκοι τυγχάνουν να είναι και δεξιοί (άλλωστε η δεξιά σε αυτή τη χώρα έχει επιδείξει ουκ ολίγες φορές ένα πρόσωπο που ο χαρακτηρισμός χοντροκομμένο είναι απολύτως επιεικής. Και μόνο για το λόγο ότι άσκησε εξουσία και μάλιστα ανέλεγκτη σε καιρούς ταραγμένους). Από κει και πέρα δεν κάνω αντιπαράθεση ποιος αγροίκος είναι ο καλύτερος, απλώς η ηρωίδα κινείται σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο και μέσα από αυτό βλέπει τα πράγματα.
ATHENS CALLING G.R: Σκόρπιες σκέψεις οδηγούν σε ανακατεμένες ερωτήσεις μου με αφορμή το πραγματικά αληθινό και περιγραφικό γράψιμο σου, αναρωτιέμαι λοιπόν, πόσο ένοχη είναι δυνατόν να νοιώθει η γενιά που έφερε στο κόσμο την κάθε 20χρονη Φανή?
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες όταν παραδίδεις στα παιδιά σου έναν κόσμο κατακρεουργημένο, όπου κάθε αξία έχει καταλυθεί και αυτό που κυριαρχεί είναι το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Υπάρχει και προσωπική ευθύνη όταν παραδίδεις έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, ο άκρατος ανταγωνισμός, ο μη σεβασμός στην ζωή και στην υπόσταση του Άλλου.
ATHENS CALLING G.R: Και να ο από μηχανής Θεός, η μαμά του Μάνου που τον συναντάμε αργότερα σε σχέση με τη Φανή. Η μαμά του που με τις σκέψεις της γέλασα, όταν αναφέρεται στο κλασσικό της κάθε μάνας όνειρο, για το πώς θα βρει μια νύφη της αρεσκείας της, για το πουλάκι της, το γιό της! Τελικά η κάθε μάνα στην Ελλάδα σκέπτεται έτσι για το γιόκα της… και αν ναι … ως πότε?
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Σίγουρα δεν σκέφτεται έτσι η κάθε μάνα. Θέλω να πω, πως αυτό είναι μια γενίκευση που δεν μου φαίνεται σωστή. Όμως η μάνα του Μάνου είναι μια αντιπροσωπευτική περίπτωση, όπου ο γονιός αισθάνεται πως το παιδί είναι κάτι σαν ιδιοκτησία του, με αποτέλεσμα να θεωρεί πως έχει δικαιώματα επάνω του. Πρόκειται φυσικά για μια διάχυτη νοοτροπία που μας περιτριγυρίζει. Μια νοοτροπία όπου όλα περιστρέφονται γύρω από έναν μικρόκοσμο ο οποίος ανάγεται σε κάτι καθολικά σημαντικό. Έναν μικρόκοσμο που μυρίζει «ζεστή οικογενειακή απελπισία» και «ελεεινή ευτυχία» που «ξεχύνεται από χιλιάδες κατσαρόλες», για να θυμηθούμε και τον μεγάλο Παζολίνι.
ATHENS CALLING G.R: … Και εκείνο που είναι στη σκέψη της Φανής για το Μάνο μεγάλη κουβέντα, μου έμεινε! Όταν δηλαδή η Φανή μας εξομολογείται εκείνο το εκπληκτικό ΄΄Δύο Εραστές είμαστε, πατρίδα μας ένα διπλό κρεβάτι, δεν χωράει τίποτε άλλο ανάμεσα μας ΄΄ … Κουβέντες που σηκώνουν μεγάλη συζήτηση θα έλεγα , ή μια μεγάλη σιωπή, με την λεζάντα… No comments ?
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: «Ο έρωτας είναι η ανατροπή του Εγώ» έλεγε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Ο έρωτας είναι μια μαγική, σχεδόν μεταφυσική κατάσταση θα συμπλήρωνα εγώ, ο οποίος δεν μπορεί να ταχτοποιηθεί μέσα σε κουτάκια, ούτε να τιθασευτεί. Δεν υπάρχει έρωτας από δω ίσαμε εκεί, με άλλα λόγια. Όταν πέφτεις στις δαγκάνες της επιθυμίας κερδίζεις τον κόσμο και τα χάνεις όλα: τις σταθερές, τις βεβαιότητες, τα όρια, ακόμη και τον εαυτό σου κάποιες φορές.
ATHENS CALLING G.R: Το γράψιμο σου με οδηγεί σε κάποια σημεία του βιβλίου σου, να υποθέσω ότι εκφράζεις μια πίκρα γύρω από την Αριστερή Ιδεολογία … και πραγματικά γέλασα, όταν διάβασα στο βιβλίο το σημείο εκείνο όπου στη σχολή και κατά τη διάρκεια του τσακωμού μεταξύ των αντίθετων φοιτητικών παρατάξεων… Αριστερών και Ακροδεξιών οι ευρισκόμενοι στο ευρύ φάσμα της Αριστεράς κάπου τα βρίσκουν μεταξύ τους και έτσι επιτυγχάνεται η ενότητα της Αριστεράς όπως σκέφτεται η Φανή και τη διασκεδάζει,… αυτή η σκέψη. Όπως εξάλλου και εμένα το απόλαυσα έστω και έτσι!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Δεν υπάρχει πίκρα. Ανησυχία, περίσκεψη ναι, αλλά πίκρα όχι. Ξέρεις εγώ δεν κινούμαι παράλληλα. Και κυρίως δεν κινούμαι παράλληλα, με το δάχτυλο σηκωμένο. Έχω μια φυσική απέχθεια μάλιστα για όλα αυτά τα «σηκωμένα δάχτυλα», με τις εύκολες, ετοιμοπαράδοτες λύσεις, τα «σηκωμένα δάχτυλα» της εισαγγελικής εγρήγορσης που τόσο εύκολα περνούν στην εισαγγελική υπερδιέγερση. Είμαι πάνω σ’ αυτό το όχημα που λέγεται «Αριστερά», οπότε τα εμπόδια και οι κακοτοπιές με αφορούν άμεσα.
ATHENS CALLING G.R: Και μια που μιλάμε για ιδεολογία Ευγενία να σε ρωτήσω σχετικά… Είναι ανάγκη σε μία σχέση να μπαίνει ως φράγμα η ιδεολογία?
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Σε μια σχέση όπως και σε καθετί άλλο που κάνουμε εντέλει, κυριαρχεί αυτό που πραγματικά είμαστε. Γινόμαστε αυτό που είμαστε. Η ιδεολογία καθορίζει την θέαση που έχουμε για τον κόσμο. Πόσο μπορούμε, όσο κι αν το θέλουμε κάποιες φορές, να παραβλέψουμε αυτή τη ματιά;
ATHENS CALLING G.R: Θα ήθελα τώρα, αν φυσικά το επιθυμείς να μας πεις εκτός από γράψιμο και τα όλα όσα αφορούν τον κόσμο του βιβλίου, υπάρχει κάτι άλλο στη ζωή σου, που σου γεμίζει τον όποιο ελεύθερο σου χρόνο … ?
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Πολλά πράγματα. Είμαι από τους ανθρώπους που καθορίζονται από τις εμμονές τους. Και για να μιλήσω λίγο με το πνεύμα της Φανής, αγαπώ τα σινεμά, το κολύμπι, το οδήγημα σε μεγάλους ανοιχτούς άδειους δρόμους, τις βόλτες με φίλους παλιούς και νέους και κείνη την παλιά αλλά ποτέ ξεχασμένη άλλη μου απασχόληση που είναι η φωτογραφία.
ATHENS CALLING G.R: Λίγο πριν σε αποχαιρετήσω, σου έχω μια έκπληξη κάτι που δεν το βλέπεις αλλά που είναι δίπλα μου, είναι λοιπόν μια κοπέλα και στα χέρια της κρατά ένα σημείωμα, μου ζητά να στο διαβάσω και στο διαβάζω…
΄΄Αγαπητή Ευγενία, είμαι η Φανή και θέλω να βρεθούμε κάπου μακριά από τη περιοχή των Εξαρχείων, θα είμαι με το Μάνο, τι λες πάμε για καφέ στη Πολιτεία ?
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΠΟΓΙΑΝΟΥ: Με χίλια… Φύγαμε.
Φανή – Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Συγγραφέας: Ευγενία Μπογιάνου
Θεματική κατηγορία: Πεζογραφία
ISBN: 978-618-03-2333-7
Σελίδες: 264
Ημερομηνία Έκδοσης: 05/03/2020
