ΘΕΡΙΝΑ ΣΙΝΕΜΑ…οδοιπορικό! Ιστορία με Αγιόκλημα και Γιασεμιά!
Με πολλές αναμνήσεις από το χθες για τα Θερινά τα Σινεμά …με Αγιόκλημα και Γιασεμιά που λέει και ο αξέχαστος Λουκιανός Κηλαηδόνης θα μεταφερθούμε στο χθες και παρακολουθώντας, ένα φανταστικό οδοιπορικό 3 φίλων… του Χαρίλαου του Βρασίδα και του Λούλη, ένα ΄΄ταξίδι΄΄στα Θερινά Σινεμά,από την περιοχή των Αμπελόκηπων μέχρι και την ευρύτερη των Εξαρχείων! Σε αυτό μας το δρομολόγιο θα απολαύσουμε μαζί τους αξέχαστες εικόνες από το παρελθόν, μιας Αθήνας λίγο πριν μπει στο γύψο… της κιτς ανοικοδόμησης!
Ήτανε το λοιπόν τρείς φίλοι …! Ο Χαρίλαος, ο Βρασίδας και ο Λούλης και ο μήνας Αυγουστος στη δεκαετία του… τότε!
Απόγευμα προς βραδάκι και η παρέα των 3 φίλων από τους Αμπελόκηπους, είχε ήδη επιλέξει για τη βραδινή της διασκέδαση… θερινό σινεμά!
Οι απόψεις όμως διίστανται! Ελληνικό ήθελε να δει ο Χαρίλαος και ο Βρασίδας που λάτρευε τη δράση Αστυνομικό, τέλος ο Λούλης καουμπόικο με σερίφηδες και ινδιάνους, άντε τώρα να βρεις άκρη!…
Έτσι λοιπόν πάρθηκε από κοινού η απόφαση να ξεκινήσουν, ώρα 6 το απόγεμα με αφετηρία τους Αμπελόκηπους και με τέρμα την ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων προς ανεύρεση του θερινού κινηματογράφου και φυσικά της ταινίας που σίγουρα θα ικανοποιούσε συνολικά τα κινηματογραφικά γούστα όλης της παρέας!
Βλέπετε τότε τα θερινά σινεμά δεν τα είχανε αντικαταστήσει ακόμη με τα parking και τις πολυκατοικίες, ήτανε τόσα πολλά και μην σας φανεί περίεργο, αν σίγουρα σε κάποιο από αυτά, θα υπήρχε το κοινό γούστο, η ταινία της αρεσκείας τους!
Ξεκίνησαν λοιπόν από τους Αμπελόκηπους και πιο συγκεκριμένα από το ύψος της Κατεχάκη, εκεί στα σύνορα Ερυθρού Σταυρού με Ελληνορώσων , όπου σήμερα αν εσύ ρωτήσεις κάποιον, εν έτη 2020, που κατοικεί, θα σου πει άφοβα ότι μένει στο Ψυχικό… και όχι στη περιοχή των Ελληνορώσων!
Στην οδό Παπαδά , λοιπόν η ΚΑΡΜΕΝ, πρώτος σταθμός των 3 φίλων μια μάντρα πλημυρισμένη από λουλούδια και στο βάθος η οθόνη της, πλάτη στη Κατεχάκη! Εκείνο το βράδυ θα έπαιζε το ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ… του Σέρτζιο Λεόνε με τους Κλιντ Ίστγουντ και Τζιάν Μαρία Βολοντέ ! Στο μπαρ είχε ήδη ξεκινήσει το ψήσιμο της τυρόπιτας, που αγόραζαν τότε με 1.50 δραχμή! Οι μυρωδιά από το ψημένο φύλο τους έσπαγε τη μύτη! Το έργο όμως δεν άρεσε στο φίλο Χαρίλαο… ενώ δεν συνέβαινε το ίδιο με το Λούλη, που λάτρευε τα γουέστερν!
Για να μη χαλάσει όμως η συνοχή της παρέας, οι τρείς φίλοι συμφώνησαν από κοινού να εγκαταλείψουν τη ΚΑΡΜΕΝ εξάλλου αν αυτοί διάλεγαν να δουν εκείνο το έργο, το οδοιπορικό τους θα τέλειωνε εδώ και έτσι πως θα σας παρουσιάζαμε εμείς διά μέσου αυτών και τους τόσους άλλους θερινούς κινηματογράφους… για να λέμε και του στραβού το δίκαιο!
Σημειώστε ότι το σινέ ΚΑΡΜΕΝ άνοιξε τις πύλες του το 1961 κάποια στιγμή όμως λόγω TV έκλεισε και όταν ξανά λειτούργησε, σύμφωνα με τα όσα λέγονται στη περιοχή έκλεισε πάλι… γιατί ο ήχος του ενοχλούσε κάποιους στη γειτονιά όμως πέρσι επαναλειτούργησε, με νέα ιδιοκτησία, ανακαινισμένο και προβάλλοντας αξιόλογες ταινίες… πλέον είναι διατηρητέο!
Έτσι κατηφορίζοντας τη Παπαδά, από το ύψος της ΚΑΡΜΕΝ, οι 3 φίλοι βγήκανε στη Λ. Κηφισίας. Τότε τα μόνα εμφανή κτήρια ήταν το Χριστοδουλάκειο Ίδρυμα και πιο κάτω ο θερινός κινηματογράφος ΑΙΝΤΑ και απέναντι το Γηροκομείο!
Εκεί λοιπόν στην άνοδο της Λ.Κηφισίας βρισκόταν ο θερινός κινηματογράφος ΑΪΝΤΑ… γωνία με την οδό Δαβάκη! Λαϊκό σινεμά και Β΄προβολής, που εκείνο το βράδυ θα πρόβαλε τη ΠΡΟΔΟΣΙΑ, με τους Π.Φυσσούν, Ε.Φωτίου, Μ.Κατράκη κ.ά. Η ταινία αυτή είχε πάρει 3 βραβεία στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, αλλά στους 3 φίλους δεν άρεσε, έτσι το μόνο που έκαναν, ήτανε να πάρουν και να φάνε τρία σουβλάκια καλαμάκια, από το καφέ μπαρ της εισόδου του θερινού που τα έψηνε ήδη στη θράκα, ο Μύρωνας από τη Κρήτη, με ταμία τη γυναίκα του!
Η ΑΪΝΤΑ δεν υπάρχει πια, τη γκρέμισαν και σήμερα στη θέση της είναι ένα κτήριο με γραφεία. Στο ισόγειο του στεγάζονται δύο μαγαζιά το ένα Στοκατζίδικο και το άλλο Ζαχαροπλαστείο, τα οποία αντικατέστησαν, λόγω ανοικοδόμησης την είσοδο του κινηματογράφου, το καφέ-μπαρ του Μύρωνα και όλο τον υπόλοιπο περιβάλλοντα χώρο του ισογείου, με τη προσθήκη τριώροφου υπόγειου parking!
Έτσι για τα επόμενα λεπτά,οι 3 φίλοι τώρα περπατούσαν στη Λ. Κηφισίας, εκεί στο πεζοδρόμιο στο ρεύμα της ανόδου, με αντίθετη κατεύθυνση προς τα λίγα αυτοκίνητα που ανηφόριζαν στα Β. Προάστια της Αθήνας! Φθάνοντας στο ύψος της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας, έκαναν αριστερά στην οδό Τρικάλων όπου στο μέσον της ήταν τότε η ΑΛΑΜΠΡΑ, ένας ακόμη θερινός κινηματογράφος, ανάμεσα στις πρώτες κτισμένες πολυκατοικίες της περιοχής του Ερυθρού Σταυρού!
Η ΑΛΑΜΠΡΑ πρωτολειτούργησε το 1961 και άντεξε μέχρι και το 1987, που στη θέση της κτίσανε μια πολυκατοικία με καταστήματα στο ισόγειο της. Όμως και εδώ η ταινία με τον Στηβ Μακ Κουήν …ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΜΑΣ ΚΡΑΟΥΝ, που πρόβαλε εκείνο το βράδυ η ΑΛΑΜΠΡΑ, δεν θα την έβλεπαν, την είχε δει το χειμώνα ένας από αυτούς ο Βρασίδας, που λάτρευε τον Στηβ Μακ Κουήν!
Έτσι το οδοιπορικό τους, προς ανεύρεση ταινίας σε κάποιο θερινό σινεμά λόγο Βρασίδα, που είχε δει τη ταινία της ΑΛΑΜΠΡΑΣ συνεχίστηκε και βρέθηκαν εκ νέου, στη Λεωφόρο Κηφισίας !
ΕΛΛΗΝΙΣ και ΑΝΕΣΙΣ ,Θερινοί Κινηματογράφοι στην αρχή της Λεωφ. Κηφισίας όπου και οι δύο υπάρχουν μέχρι και σήμερα, αλλάζοντας όμως στο βάθος του χρόνου ιδιοκτησίες, αυτοί οι δύο Θερινοί θα ήταν ο 4ος και 5ος σταθμός τους !
Ο θερινός ΕΛΛΗΝΙΣ κατέχει μέχρι και σήμερα, από το΄60 τη προτίμηση κυρίως των κατοίκων των Β. Προαστίων και φυσικά της άρχουσας τάξης των Αμπελοκήπων! Πρόκειται για μια μεγάλη μάντρα πλημυρισμένη από πυκνή βλάστηση, όπου πραγματικά ήταν και είναι μια όαση δροσιάς για το καλοκαίρι, με μηχανές προβολής και ήχο εξαιρετικό και φυσικά με τα τότε αξέχαστα προφιτερόλ στο μπαρ του και τη κούκλα που τα έδινε αντί 2.50 δραχμών, θα προσέθετε σήμερα ο Βρασίδας… που τα λάτρευε ιδιαιτέρως όπως και τη κούκλα του κυλικείου!
Απέναντι από το ΕΛΛΗΝΙΣ λίγο πιο κάτω στη ταράτσα ενός κτηρίου, στο νούμερο 14 της Λεωφόρου ο θερινός ΑΝΕΣΙΣ, που στο υπόλοιπο κτίριο του στεγαζότανε ή χειμερινή αίθουσα με πλατεία και εξώστη και που πρωτολειτούργησε μέσα στη κατοχή το 1943 αν δεν κάνω λάθος και που ως θερινός είχε μια ταλαιπωρία όσον αφορά τη λειτουργία του, λόγω αλλαγών ιδιοκτησίας του!
Μάντρα με πλούσια βλάστηση και δροσιά το ΕΛΛΗΝΙΣ και ταράτσα με πλατεία και εξώστη … αλλά και αρκετή ζέστη η ΑΝΕΣΙΣ!
Το ΕΛΛΗΝΙΣ λοιπόν έπαιζε τότε μια ταινία με τον Ζαν Γκαμπέν στο ρόλο του Επιθεωρητή Μαιγκρέ και απέναντι η ΑΝΕΣΙΣ μια ταινία με τον Αλαίν Ντελόν… Γαλλικές και καλές ταινίες και οι δύο, αλλά και εδώ υπήρχαν πάλι διαφωνίες στη παρέα! Ο λόγος ότι η βλάστηση του ΕΛΛΗΝΙΣ θα είχε κουνούπια και θα τσίμπαγαν το Χαρίλαο! Όσο για το ΑΝΕΣΙΣ… η ταράτσα έφερνε πολύ ζέστη, την οποία δεν άντεχαν, ο Βρασίδας και ο Λούλης!
Με αυτά και με αυτά το΄΄ ταξίδι΄΄ τους προς ανεύρεση ταινίας της αρεσκείας των 3 φίλων συνεχίστηκε, για να βρεθούν επί της Λ. Αλεξάνδρας στάση Υγειονομικό εκεί στο ύψος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας!
Εδώ που λέτε στο ρεύμα καθόδου της Αλεξάνδρας και κάθετα σε αυτή, είναι η οδός Πουλίου… Αμαλιάδος και Πουλίου λοιπόν, ο 6ος σταθμός της παρέας μας πρόκειται για το σινέ ΑΙΑΣ, κατά το ήμισυ χειμερινός και κατά το άλλο ήμισυ θερινός κινηματογράφος που είχε παράλληλα ρολά δεξιά και αριστερά στην οθόνη , για τη μετατροπή του ανά εποχή! Τα ρολά το χειμώνα κατέβαιναν αλλά το καλοκαίρι ανέβαιναν, αξιοσημείωτο εκτός των ταινιών… το σάμαλι στο μπάρ του σινεμά, με 1 φράγκο(δραχμή) και με τόσο σιρόπι που ανέβαζε στα ύψη το σάκχαρο, κατά γενική ομολογία όμως το καλύτερο της περιοχής!
Οι ταινίες που έπαιζε ο ΑΙΑΣ ήταν κυρίως Ελληνικές με τη Μάρθα Βούρτση, με τον πάντα κατατρεγμένο Νίκο Ξανθόπουλο, την Αντζελά Ζήλεια, το Ζώρα Τσάπελη τον Ερρίκο Μπριόλα, με το παιδί θαύμα το Βασιλάκη Καΐλα … και φυσικά με όλες τις οικιακές βοηθούς της περιοχής να το γεμίζουν τα Σαββατοκύριακα που είχαν το ρεπό τους… αλλά δεν είχαν ΙΚΑ! !
Έπεφτε που λέτε πολύ κλάμα τότε, στο σινέ ΑΙΑΣ, αλλά και γέλιο με ταινίες του Θανάση Βέγγου όπου γέμιζαν την αίθουσα, όπως εκείνη την ημέρα που αν και ήθελαν να δουν και οι τρεις 3 φίλοι την ταινία ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΒΑΣΙΛΙΣΑ με το Θανάση Βέγγο, τη Ν. Λινάρδου, το Δημήτρη Κωνσταντάρα κ. άλλους, τελικά λόγω γεμάτης αίθουσας(sold out) δεν την είδαν! Εδώ να σημειώσουμε ότι ο ΑΙΑΣ δεν είχε δέσμευση στην ώρα προβολής των ταινιών, μια που το καλοκαίρι άνοιγαν τα ρολά δεξιά και αριστερά από νωρίς, χωρίς να επηρεάζουν τη προβολή της εικόνας στην οθόνη, που βρισκόταν παράλληλα, με τη πλάτη της στην Λεωφ. Αλεξάνδρας!
Σήμερα ο ΑΙΑΣ των Αμπελοκήπων δεν υπάρχει, στη θέση του ΄΄διακοσμεί΄΄ την περιοχή ένα πολυώροφο κτίριο, που παλαιότερα στο ισόγειο του στεγαζότανε το Ταχυδρομείο της περιοχής και που στο περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου υπάρχει μέχρι και σήμερα… ένα παρτέρι ξηραμένων και απότιστων θάμνων!
Έτσι διασχίζοντας κάθετα οι 3 φίλοι τη Λ. Αλεξάνδρας , από την οδό Πουλίου, και τον ΑΙΑΝΤΑ, περνάνε απέναντι, εκεί που σήμερα στο ισόγειο τις πολυκατοικίας παραλληλόγραμμου σχήματος βρίσκεται ο χειμερινός κινηματογράφος ΝΙΡΒΑΝΑ και που τότε από το 1937 μέχρι και το 1964 στην ίδια θέση βρισκότανε ο θερινός ΝΙΡΒΑΝΑ!
Εκεί στη πρόσοψη στον θερινό ΝΙΡΒΑΝΑ, είχαν σταθεί οι 3 φίλοι χαζεύοντας από τα κατεβασμένα κυψελοειδή ρολά του, τα διαφημιστικά stand των ταινιών που όμως ήταν ξεχασμένα προς τα μέσα, αδυνατώντας έτσι να προβάλουν στους περαστικούς, ποια ταινία πρόβαλε ο θερινός εκείνο το βράδυ,αλλά και η χάρτινη αφίσα στην υπερυψωμένη μαρκίζα του κιν/φου, ήτανε φθαρμένη και σκισμένη από ένα ξαφνικό αέρα αποκαλύπτοντας μονάχα τη ταινία της άλλης εβδομάδας… Έτσι ο 7ος σταθμός της παρέας των Βρασίδα, Λούλη και Χαρίλαου, που άκουγε στο όνομα ΝΙΡΒΑΝΑ εκ των πραγμάτων αποδεικνύετε άκαρπος!
300 μέτρα πιο κάτω κατηφορίζοντας την Αλεξάνδρας φθάνουν στο γήπεδο της ΠΑΝΑΘΑΣ! Ο Βρασίδας κάνει το σταυρό του… γνωστός βάζελος! Ο Χαρίλαος ήδη αρχίζει να βαριέται, βλέπετε έχουνε περπατήσει 1.5 χλμ από Ελληνορώσων μέχρι εδώ! Ο Λούλης, γνωστός ροκ εντ ρόλερ τραγουδάει ένα τραγούδι του… PRESLEY!
Η παρέα συνεχίζοντας το ποδαρόδρομο είχε ήδη φθάσει Λ. Αλεξάνδρας και Γκύζη γωνία, λίγα μέτρα παρακάτω, στο ρεύμα καθόδου έστεκε αγέρωχο το ΒΕΡΝΤΕΝ! Θερινό ΒΕΡΝΤΕΝ, σε υπερυψωμένο επίπεδο από το έδαφος και με καμιά 25αριά σκαλιά με τσιμέντο να σε οδηγούν στην είσοδο του! Το 1920 ξεκινώντας παροχή υπηρεσιών στους κατοίκους του Γκύζη, της Νεάπολης αλλά και των Εξαρχείων παρουσίαζε παραστάσεις ψυχαγωγικού περιεχομένου, με διάφορα νούμερα μουσικά σκετς, χορευτικά, ταχυδακτυλουργικά, ήταν οι παραστάσεις με το όνομα Βαριετέ! Όμως κάποια χρόνια μετά το ΒΕΡΝΤΕΝ και μέχρι το 1964 που υπήρχε χωρίς τις παραστάσεις Βαριετέ, έπαιξε ένα από τους σημαντικότερους ρόλους, στην υπόθεση Θερινό Σινεμά παίζοντας μόνο ποιοτικές ταινίες της παγκοσμίου παραγωγής! Το ΒΕΡΝΤΕΝ , όπως θα καταλάβατε ήτανε ο επόμενος σταθμός της παρέας!
Εδώ όμως, ένα ατυχές γεγονός που είχε συμβεί σε βάθος χρόνου, ήταν η αφορμή όπου έχοντας το κεφάλι κάτω οι 3 φίλοι να προσπεράσουν το ΒΕΡΝΤΕΝ γρήγορα γρήγορα, χωρίς να κοιτάξουν ποια ταινία θα έπαιζε εκείνο το βράδυ, αφορμή το σε βάθος του χρόνου γεγονός !
Το σε βάθος χρόνου γεγονός όπως τους είχε διηγηθεί ο Βρασίδας, αφορούσε τον καυγά του, με τον ιδιοκτήτη του μπαρ-κυλικείου του θερινού, την εποχή λοιπόν όπου ο Βρασίδας πούλαγε εκεί στα διαλλείματα,τσιπς, sinalco, tam tam, φιστίκια και πασατέμπο, κάποιο βράδυ, έγινε ο ίδιος πελάτης των προς πώληση σνακς και εκτός διαλλείματος, είχε φάει 3 σακουλάκια με τσιπς, χωρίς να τα πληρώσει! Άβατο λοιπόν το Βερντέν για το Χαρίλαο, το Λούλη και φυσικά το Βρασίδα που είχε γίνει ΄΄μπίλιες΄΄ με τον κυλικειάρχη του ΒΕΡΝΤΕΝ και ας έπαιζε εκείνο το βράδυ, για μια ακόμη φορά τη θρυλική ταινία… Βιολετέρα, με τη Σαρίτα Μοντιέλ που άρεσε και στους τρεις!
Ο Χαρίλαος, ο Βρασίδας και ο Λούλης με σεβαστά πλέον, τα … άντα χρονολογίας στη πλάτη τους, δακρύζουν σήμερα, όταν περνάνε από εκείνο το σημείο που τότε έστεκε το ΒΕΡΝΤΕΝ και που στη θέση του, αφού το είχαν γκρεμίσει και για πολλά χρόνια υπήρχε στη θέση του μια άψυχη και γεμάτη σκουπίδια μάντρα, σήμερα εκεί, σε αυτό το χώρο, κτίσανε και υπάρχει ένα παράξενο πολυώροφο κιτς κτίριο!
Ας ζήσουμε όμως το χθες και μαζί με τους 3 τρείς φίλους ας βρεθούμε τώρα απέξω από το ΛΟΥΞ, λίγο πιο κάτω από το ΒΕΡΝΤΕΝ, που και αυτό γκρεμισμένο πλέον έδωσε αμαχητί τη θέση του, σε ένα Hotel! Το ΛΟΥΞ λοιπόν λειτούργησε από το 1928 μέχρι και το 1970 στην αρχή ως Βαριετέ και αργότερα παίζοντας κυρίως ταινίες ξένης παραγωγής Αστυνομικά και Καουμπόικα. Εκείνο το βράδυ έπαιζε μια ταινία του σκηνοθέτη Roger Corman, Ο Πύργος των Καταραμένων, με τον Vincent Price τον Mark Damon και άλλους. Ωραία ταινία συμφώνησαν και οι τρείς!
Έλα όμως που ο Λούλης φορούσε καινούργιες Ελβιέλες λευκού χρώματος και δεν ήθελε να τις λερώσει, σε μια πιθανή ανάρτηση σκόνης, των χαλικιών του εδάφους του ΛΟΥΞ ! Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεστε εγκατέλειψαν και το ΛΟΥΞ με αφορμή τη δικαιολογία που προέβαλε ο Λούλης, λόγω λευκών υποδημάτων και πιθανής ανάρτησης σκόνης από το έδαφος του ΛΟΥΞ!
Έτσι διασχίζοντας την Λ. Αλεξάνδρας πέρασαν ακριβώς απέναντι και βρέθηκαν στη ΓΡΑΝΑΔΑ, το σημερινό Θέατρο ΛΑΜΠΕΤΗ, που ήτανε το πρώτο πολυόροφο σινεμά της εποχής εκείνης, με δύο ορόφους, πλατεία και εξώστη και με ασανσέρ να σε οδηγεί στη ταράτσα που εκεί ελάμβαναν χώρα οι θερινές προβολές !
Ταινία εκείνης της βραδιάς ήτανε Το Πάρτυ με τον Πήτερ Σέλερς , που τελικά δεν το είδαν γιατί ο Πήτερ Σέλερς, θύμιζε λέει στο προληπτικό Χαρίλαο, τον ξάδελφο του, που πρόσφατα είχε σπάσει το χέρι του πέφτοντας επάνω σε ένα μηχανάκι ενώ διέσχιζε απρόσεκτα τη Παπαδιαμαντοπούλου!
Συνοψίζοντας μέχρι τώρα τη διαδρομή των 3 φίλων από Ελληνορώσων μέχρι και το τέρμα Ιπποκράτους που συναντά τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, έχουμε γνωρίσει μαζί τους, ουκ ολίγους θερινούς κινηματογράφους, που σήμερα λόγω τσιμέντου και TV … και δεν ξέρω ποιάς άλλης αιτίας, δεν υπάρχουν πια, ή εαν υπάρχουν κάποιοι, αυτοί είναι ολίγοι!
Έτσι σήμερα έχουν ΄΄παραχωρήσει΄΄ τη θέση τους σε πολυκατοικίες, πολυώροφα κτίρια με γραφεία και γκαράζ… λόγω ανοικοδομήσεως και άλλων συμφερόντων από Ελληνορώσων μέχρι και το τέρμα Ιπποκράτους οι θερινοί , ΑΪΝΤΑ, ΑΛΑΜΠΡΑ, ΑΙΑΣ, ΝΙΡΒΑΝΑ, ΒΕΡΝΤΕΝ, ΛΟΥΞ και η ΓΡΑΝΑΔΑ… που λειτουργεί πλέον ως θερινό θέατρο ΛΑΜΠΕΤΗ !
Παραμένουν με τον όρο ΄΄ζωντανοι΄΄, αντέχοντας ακόμη, οι θερινοί ΚΑΡΜΕΝ εκεί Ελληνορώσων και στο τέρμα Αμπελοκήπων, το ΕΛΛΗΝΙΣ και η ΑΝΕΣΙΣ!
Όμως πάμε πάλι να δούμε τι τελικά αποφάσισε να κάνει η παρέα των 3 φίλων και τούτο γιατί η ώρα περνούσε και αυτοί είχαν ξεκινήσει, η ώρα 6 και ήδη ήτανε 7 το βραδάκι και όπως συνέβαινε πάντα εκείνη την εποχή, όπου δεν υπήρχε η αλλαγή της ώρας… στις 8 ξεκινούσε στους θερινούς η πρώτη προβολή της ταινίας !
Ο Χαρίλαος, ο Βρασίδας και ο Λούλης, ακόμη δεν είχαν επιλέξει κάποια ταινία για εκείνο το βράδυ, μέχρι που έφθασαν Χαρ.Τρικούπη και Λ.Αλεξάνδρας γωνία στο ύψος της πλατείας Αργεντινής Δημοκρατίας και πιο συγκεκριμένα εκεί, που τώρα βρίσκεται το Υπουργείο Υ.Μ.Δ…. ενώ τότε τα πανέμορφα ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ πνιγμένα μέσα στο πράσινο στη πυκνή πρασινάδα, ίσως τη περισσότερη εκείνη την εποχή, από όλους τους θερινούς της Αθήνας, που χάριζε απλόχερα τη δροσιά της κατά τη διάρκεια της προβαλλόμενης ταινίας!
Τα ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ λειτούργησαν από το 1928 μέχρι και το 1967… και δύο χρόνια μετά δημιουργήθηκαν τα ΝΕΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ ανάμεσα στις πολυκατοικίες στην οδό Μαυρομιχάλη 165 και πλέον είναι διατηρητέος και καταπράσινος σε πείσμα του τσιμέντου!
Τα τότε ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ έχουν τη δική τους ιστορία, μια που και αυτά παρουσίαζαν τότε Βαριετέ και όχι μόνο. Το 1926 οι πιτσιρικάδες από τις γύρω περιοχές, Γκύζη Εξάρχεια και Νεάπολη απόλαυσαν με τον ΄΄Καραγκιόζη του Μόλλα΄΄, ενώ το 1944 ο ΑΤΤΙΚ εμφανίστηκε στο κοινό, για τελευταία φορά!
Σε αυτό το σημείο οι 3 φίλοι θα σταθούν, αποδίδοντας φόρο τιμής, μονάχα στις αναμνήσεις του Λούλη και προσπερνώντας τα ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ, θα παραμείνουν στις αναμνήσεις του φίλου τους, όταν τότε 4 χρονών περίπου ο Λούλης, εκείνο το ζεστό καλοκαίρι του Αυγούστου εκεί στα ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ, παρέα με το πατέρα του είχε παρακολουθήσει όρθιος, για να βλέπει την οθόνη, πάνω σε ένα από σίδερο τραπεζάκι, πλάτη στο κυλικείο, έναν Ισπανικό μεταπολεμικό ύμνο του 1955 μια ταινία αφιερωμένη στη παιδική αθωότητα ΄΄Το Θαύμα του Μαρσελίνο΄΄ !
Το είπαν και το έκαναν και ο Χαρίλαος και ο Βρασίδας … ο λόγος τους υπογραφή και ταινία στα ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ δεν είδαν, λόγω του φόρου τιμής στις αναμνήσεις του Λούλη αλλά και στη μνήμη του πατέρα του, όπου δεν ήτανε και λίγες οι φορές που τότε, ο Λούλης συνοδεύοντας τον πατέρα του, απολάμβαναν μαζί τις προβολές κάποιων ταινιών, στα θερινά τα σινεμά!
ΝΙΝΟΝ λίγο πριν το άγαλμα της Αθηνάς και πριν φτάσουμε στο Πεδίο του Άρεως απέναντι από το Καφέ Τηνιακόν θερινός κινηματογράφος που για πρώτη φορά υποδέχτηκε τους θεατές του το 1934, στη Λ.Αλεξάνδρας και άντεξε στο χρόνο έως το 1966.Αργότερα το κατεδάφισαν και τη θέση του πήρε το κτήριο του Αρχηγείου Αεροπορίας! Το ΝΙΝΟΝ ήταν δομημένο σε μια υπερυψωμένη ταράτσα- αυλή με δάπεδο από μωσαϊκό, με έλλειψη πρασινάδας και με 2.500 θέσεις!
Εκείνο το βράδυ το ΝΙΝΟΝ έπαιζε τη ταινία ΄΄Τζέϊμς Μποντ Πράκτωρ 007 Εναντίον Χρυσοδάκτυλου΄΄ του Mervyn Ian Guy Hamilton, με τους Sean Connery την Honor Blackman, τον Gert Frobe και άλλους!
Ταινιάρα συμφώνησαν και οι τρείς, μάλιστα ο Χαρίλαος θυμήθηκε και τους είπε το συμβάν με το θείο του και τον 11χρονο γιό του, που είχαν δει τη ταινία στο ΝΙΝΟΝ, παρά τις αντιρρήσεις του ταξιθέτη, λόγω ακαταλληλότητας της , σχετικά με την ηλικία του πιτσιρικά, που όμως τελικά την είδε, γιατί έδειχνε μεγαλύτερος και ήταν πρώτο ακατάλληλο φιλμ στη ζωή του 11 χρονού!
Έτσι οι 3 φίλοι μια που είχαν πάρει την τελική απόφαση επιλογής θερινόν ΝΙΝΟΝ και ΄΄Τζέϊμς Μποντ Πράκτωρ 007 Εναντίον Χρυσοδάκτυλου΄΄ σκέφτηκαν να πάνε απέναντι στο Τηνιακόν, για κάνα ουζάκι μια που η ώρα πλησίαζε 7.30 και ήθελε μόλις, ένα ημίωρο και κάτι λεπτά για την έναρξη της ταινίας.
Όμως ο Λούλης, ενώ είχε δείξει θετικός στην επιλογή της ταινίας και συμφώνησε στην αρχή και για το ουζάκι στο Τηνιακό αργότερα έδειξε απρόθυμος στο να πάνε για ουζάκι και πρότεινε ΄΄εισβολή΄΄ στα Εξάρχεια και στο Ζαχαροπλαστείο FLORAL που βρισκότανε στο ισόγειο της Ιστορικής Μπλε Πολυκατοικίας στο πάνω άκρο της πλατείας Εξαρχείων και που είχε τις καλύτερες σοκολατίνες στην Αθήνα και μετά επιστροφή στο ΝΙΝΟΝ! Σημειώστε παρακαλώ ο Λούλης είχε γεννηθεί στην οδό Σόλωνος ,στη Μαιευτική Κλινική Ευθυμίου, τον είχανε δε βαφτίσει επίσης στα Εξάρχεια …στον Άγιο Βασίλειο επί της οδού Μπουμπουλίνας!
Για την συνοχή λοιπόν της παρέας, ο Χαρίλαος και ο Βρασίδας συμφώνησαν με την ιδέα του Λούλη, να ΄΄εισβάλουν΄΄ δηλαδή στα Εξάρχεια αν και θα ήθελαν να πιούνε στο Τηνιακόν, το ουζάκι τους, συνοδευόμενο φυσικά με κάποιο πιθανό φλέρτ ΄΄καμάκι΄΄ σε κάποια θηλυκή φοιτητική ύπαρξη!
Λεωφόρος Αλεξάνδρας και μετά το θέατρο ΠΑΡΚ, στροφή αριστερά στην είσοδο των Εξαρχείων και τρεις ξεθεωμένες φιγούρες από τον ποδαρόδρομο βρίσκονται περπατώντας στη οδό Σπ.Τρικούπη, είναι ο Χαρίλαος, ο Βρασίδας και ο Λούλης που σε περίπου 400 μέτρα θα βρεθούν στη καρδιά των Εξαρχείων στη Πλατεία στην οδό Θεμιστοκλέους και στις σοκολατίνες του Ζαχαροπλαστείου FLORAL!
Τρεις σοκολατίνες, για τους 3 φίλους και 9 δραχμές στο ταμείο του FLORAL που το έφερε η τύχη και απέναντί του, εκεί Θεμιστοκλέους και Αραχώβης υψώνεται ακόμη μέχρι και σήμερα στη ταράτσα των ισογείων άδειων καταστημάτων το θερινό σινέ ΒΟΞ ή VOX με πλάτη την οθόνη του προς το λόφο του Στρέφη και με ιστορία που ξεκινά από το 1938 με αρχική ονομασία ΜΟΝ ΣΙΝΕ… !
Εκείνο το βράδυ,στο ΒΟΞ έπαιζε μια μουσική ταινία, ενός συγκροτήματος που αν και δεν είναι ενεργό σήμερα, παρόλα αυτά παραμένει ως το ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ στη Διεθνή Μουσική σκηνή! Η ταινία σε σκηνοθεσία, του 88 χρόνου σήμερα Richard Lester Liebman και ο τίτλος της…..΄΄ A Hard Day’s Night ΄΄ όσο για το συγκρότημα ήταν οι BEATLES, όπως θα καταλάβατε!
Έλεγε λοιπόν τότε ο Βαγγέλης και ο Δημήτρης, που έμεναν απέναντι από το ΒΟΞ στη Μπλέ Πολυκατοικία δηλαδή, παιδικοί φίλοι του Λούλη, Εξαρχιώτες και αυτοί ότι κάποιο βράδυ κατά τη προβολή της ταινίας, είχανε δει στις πρώτες θέσεις του ΒΟΞ καθισμένη τη ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ να απολαμβάνει εκείνη τη ταινία!
Και ενώ από κάποιο ανοικτό παράθυρο της Μπλε Πολυκατοικίας στη Πλατεία των Εξαρχείων ακουγότανε το τραγούδι των BEATLES… A Hard Day’s Night, τρώγοντας οι 3 φίλοι τις τρείς σοκολατίνες, καθισμένοι σε ένα από τα παγκάκια της Πλατείας ο Βρασίδας με μπουκωμένο στόμα, μετρούσε όσα θερινά σινεμά συνάντησαν σε εκείνο το οδοιπορικό τους, από την περιοχή των Ελληνορώσων μέχρι τα Εξάρχεια …. ΚΑΡΜΕΝ, ΑΪΝΤΑ, ΑΛΑΜΠΡΑ, ΕΛΛΗΝΙΣ, ΑΝΕΣΙΣ, ΑΙΑΣ ΝΙΡΒΑΝΑ, ΒΕΡΝΤΕΝ, ΛΟΥΞ ΓΡΑΝΑΔΑ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ, ΝΙΝΟΝ και το ΒΟΞ, ενώ είχαν λησμονήσει να περάσουν από τη ΝΕΑΠΟΛΗ, θερινό στην οδό Ασκληπιού, με τον ανθόκηπο, στη πλατεία του και τα εκατέρωθεν αυτής υπερυψωμένα δύο θεωρία, εκεί δύο βήματα από την εκκλησία του Αγ.Νικολάου στα Πευκάκια, που έζησε στη ομώνυμη περιοχή, μέχρι το 1976 και που σήμερα το αντικατέστησαν με κτίριο γραφείων και με την ύπαρξη ενός Super Market, στο ισόγειο του!
Στο σύνολο λοιπόν 14 τα θερινά Σινεμά που αναφέραμε από Ελληνορώσων μέχρι τα Εξάρχεια και τη Νεάπολη! Σήμερα από αυτά, υπάρχουν μόνο, τα εξής τέσσερα η ΚΑΡΜΕΝ, το ΕΛΛΗΝΙΣ, η ΑΝΕΣΙΣ και το ΒΟΞ, τα άλλα θυσιάστηκαν στο βωμό της άναρχης ανοικοδόμησης!
Επανερχόμενοι στους 3 φίλους το Χαρίλαο, το Βρασίδα και το Λούλη και ενώ η ώρα είχε περάσει, αφήνοντας τα Εξάρχεια και εφόσον είχαν φάει τη σοκολατίνα του FLORAL, τους συναντάμε να ανηφορίζουν την οδό Θεμιστοκλέους και να φθάνουν στη Καλλιδρομίου, στους πρόποδες του Στρέφη, και παίρνοντας την κατηφόρα να φθάνουν στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και στο θερινό ΝΙΝΟΝ όπου τους περίμενε… ο JAMES BOND, προκειμένου να αντιμετωπίσουν, από κοινού τον Χρυσοδάκτυλο!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε και κάποια άλλα θερινά σινεμά πέριξ των περιοχών που περιηγηθήκαμε και τα οποία δημιουργήθηκαν προς τα τέλη της δεκαετίας του ΄60 !
AMIKA ένας κινηματογράφος που λειτούργησε από το 1968-1990, με την οθόνη του να είναι πλάτη στην οδό Καρύστου στον αριθμό 5. Οι ταινίες που έπαιζε ήταν κυρίως Ελληνικές και το κοινό του από τις γύρω περιοχές των Αμπελοκήπων και του Γκύζη. Σήμερα στη θέση του, υπάρχει το κτήριο που στεγάζει τα γραφεία του ΙΚΑ.
Στη περιοχή του Γκύζη προς την οδό Ιερεμίου Πατριάρχου και Μομφεράτου γωνία ήταν η ΑΡΠΑ, ένας καταπράσινος θερινός, μεγάλος σε έκταση που έπαιζε ταινίες για όλα τα γούστα, με θεατές κυρίως από τη περιοχή του Γκύζη. Λειτούργησε από το 1969 μέχρι το1986 και παραχώρησε τη θέση του στο 135ο Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας… πάλι καλά που δεν έχτισαν στο οικόπεδο αυτό πολυκατοικία!
Λίγο πριν φθάσουμε στο τέρμα της οδού Ιπποκράτους, Ασκληπιού 130, υπήρχε το ΡΟΖΑΝ ένας καταπράσινος θερινός με σύντομη ζωή από το 1969-1973. Σήμερα ευτυχώς στη θέση του μετά το γκρέμισμα του… υπάρχει ένα παρκάκι!
Από το 1969 μέχρι και τώρα στα Εξάρχεια στέκουν αγέρωχα και επάξια στο ύψος της 7ης Τέχνης, με προβολές ποιοτικών ταινιών, η ΡΙΒΙΕΡΑ και το ΕΚΡΑΝ!
Στο πεζόδρομο της οδού Βαλτετσίου 46, η ΡΙΒΙΕΡΑ, απέναντι δηλαδή από το σπίτι που γεννήθηκε η μητέρα του Εξαρχειώτη Λούλη και προς τη Λ.Αλεξάνδρας, γωνία Ζωναρά και Αγαθίου το ΕΚΡΑΝ, αμφότεροι θερινοί με κοινό της κουλτούρας και διανόησης της Αθήνας… και με καταπράσινο περιβάλλοντα χώρο !
Αύγουστος του 2020 και με τη πανδημία του COVID 19 να σαρώνει στο πλανήτη εμείς σας καλούμε να υποστηρίξετε τα όσα Θερινά Σινεμά αντέχουν ακόμη στο χρόνο και αν ρωτάτε για τα πρόσωπα της ιστορίας μας … το Βρασίδα το Χαρίλαο και το Λούλη, θα σας πούμε ότι τα όνομα τους, τα δανειστήκαμε από το άσμα του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΥ ΄΄ Το Ξεχασμένο Πηγάδι Καραδοκούσε το Θύμα του΄΄ από το 33αρι βινύλιο ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ- Η ΠΟΠ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!
Στη προκειμένη περίπτωση, της δική μας ιστορίας, του Βρασίδα του Χαρίλαου και του Λούλη, Το ξεχασμένο Πηγάδι, είναι η θλιβερή και άναρχη ανοικοδόμηση της Αθήνας, που καραδοκώντας τα θύματα της, τα Θερινά Σινεμά δηλαδή ,γκρέμισε τα περισσότερα από αυτά … μα όχι και τις αναμνήσεις των 3 φίλων!
