March 29, 2024

Περπατώντας στην Αθήνα … …Συνέντευξη – περιπλάνηση Με το Δημοσιογράφο Νίκο Βατόπουλο

Τον Απρίλη του 2018 , από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ,κυκλοφόρησε το βιβλίο του Δημοσιογράφου Νίκου Βατόπουλου‘’ ΄΄Περπατώντας στην Αθήνα΄΄, από τότε είχα την επιθυμία λοιπόν να το διαβάσω και φυσικά να συνομιλήσω με τον συγγραφέα του. Συνέβαινε όμως πάντα κάτι και έτσι η επιθυμία μου, έμενε …μόνο ως επιθυμία! Όπως όμως λέει ο σοφός λαός, ποτέ δεν είναι αργά, έτσι κάποια ημέρα του Μάρτη περίπου ένα χρόνο μετά την έκδοση του, το βιβλίο ‘’ Περπατώντας στην Αθήνα ‘’ έπεσε στα χέρια μου και εγώ περιπλανήθηκα μαζί με το συγγραφέα του , στους δρόμους της Αθήνας. Η περιπλάνηση μου ήταν τόσο αληθινή, που έζησα μαζί με τον Νίκο Βατόπουλο  συμπρωταγωνιστής του, σε αυτό ‘’το ταξίδι’’ του και φαντάζουμε εξάλλου ότι κάπως έτσι  θα αισθάνεται ο αναγνώστης , ο κάθε αναγνώστης αυτού του βιβλίου, ένας συμπρωταγωνιστής στη περιπλάνηση του συγγραφέα! Οι περιγραφές του Νίκου Βατόπουλου στην Αθήνα ,σου δημιουργούν την αίσθηση του αληθινού τοπίου! Έτσι περπατάς μαζί του, σε αυτή τη μεγάλη πόλη ,χωρίς να κουραστείς και μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σίγουρα ανυπομονείς για το πότε θα φθάσεις ,σε κάποιο άλλο σημείο της Αθήνας για να δεις κάποιες άλλες εικόνες! Τα μικρά σε έκταση κείμενα των αναφορών του στην Αθήνα αποκτούν μεγάλη αξία έχοντας ‘’συντροφιά ‘’ τους ,τις δικές του φωτογραφίες! Θα έλεγα άφοβα ότι το είδος γραφής του Νίκου Βατόπουλου ,είναι συναρπαστικό ! ‘’Θυμάται κανείς τον Κάουφμαν στην οδό Σταδίου;’’ Αναρωτιέται στην  21η  σελίδα του βιβλίου του, ο Νίκος Βατόπουλος, η απάντηση ίσως μπορεί να δοθεί άμεσα και να φέρει στη μνήμη του αναγνώστη την καθηγήτρια των Γαλλικών στο σχολείο και φυσικά εκείνο το  σημείωμα  της ,που είχε δώσει στους μαθητές της, για την αγορά του βιβλίου των Γαλλικών …από το βιβλιοπωλείο Κάουφμαν στην οδό Σταδίου 28 !    ‘’Οι αστικοί μύθοι της Λεωφόρου Αλεξάνδρας’’ ένας ακόμη τίτλος από τα κείμενα του βιβλίου και στη μνήμη μας η Λεωφόρος της μεγάλης οθόνης … ημιθερινός ΑΙΑΣ ο θερινός Νιρβάνα, ο χειμερινός Αρζεντίνα και ακόμη ο θερινός Βερντέν και ο Λουξ και απέναντι η Γρανάδα χειμώνα καλοκαίρι και τα θερινά Παναθήναια και πιο κάτω η Ζήνα και κοντά στο Πεδίο του Άρεως ,απέναντι από το Τηνιακό… το θερινό Νινόν!   Έχοντας λοιπόν τουλάχιστον από το βιβλίο ‘’ Περπατώντας στην Αθήνα ‘’ την εικόνα του συγγραφέα δημοσιογράφου Νίκου Βατόπουλου  και εφόσον είχα μελετήσει περιπλανώμενος μαζί του ,μία μία τις σελίδες του, προχώρησα στο επόμενο βήμα … συναντώντας τον για πρώτη φορά στο διαδίκτυο!

ATHENS CALLING: Αγαπητέ Νίκο χαιρόμαστε ιδιαίτερα για αυτήν την διαδικτυακή μας συνάντηση! Καλώς όρισες λοιπόν στο Athens Calling GR και σου ομολογώ ότι όταν έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο σου, με τον τίτλο“Περπατώντας στην Αθήνα’’ και διαβάζοντας προσεχτικά τις 40 αναφορές σου στην Πόλη μας ,περπάτησα μαζί σου και λόγω τιμής αναρωτήθηκα… Αλήθεια, σήμερα, σε ποια Αθήνα ζούμε?…

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και εγώ χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτήν τη συνάντηση και σας ευχαριστώ. Η Αθήνα δεν είναι μία. Υπάρχει σαφώς η γενική και διάχυτη ιδέα για την Αθήνα, αυτή που ποτίζει κάθε συνειρμό και που έχει περισσότερο να κάνει με την άυλη παρακαταθήκη της πόλης. Αλλά, η εμπειρία της Αθήνας είναι πολύπλευρη και συχνά αντιφατική, σε σημείο που να μιλάμε για πολλές πόλεις και όχι για μία. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις μεγαλουπόλεις. Συνεπώς, το ερώτημα για να απαντηθεί θα πρέπει να περιλάβει αυτήν ακριβώς την πολυμορφία και τις εσωτερικές αντιφάσεις της Αθήνας από τον Κολωνό ως το Χίλτον και από τους Αμπελόκηπους ως τον Βοτανικό. Βεβαίως, το κέντρο της Αθήνας είναι αυτό που εκπροσωπεί το σύνολο της πρωτεύουσας και αν μείνουμε σε αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται σε ένα σημείο μεταβολής, καθώς οι επενδύσεις στον τουρισμό αλλά και η κοινωνική πίεση για βελτίωση της καθημερινότητας προκαλούν κινητικότητα.

ATHENS CALLING: Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν αν δεν έχεις αντίρρηση, με την διαδικτυακή ομάδα πολιτών ‘’Κάθε Σάββατο στην Αθήνα’’… Αλήθεια τι ήτανε εκείνο που σε οδήγησε, να δημιουργήσεις τη συγκεκριμένη ομάδα και από το 2011  μέχρι σήμερα ποια είναι η αποδοχή της, από τους πολίτες και πως συμμετέχουν?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είχα επιστρέψει από μια εκδήλωση όπου είχα παρατηρήσει πόσο η γενική κατήφεια των πρώτων ετών της κρίσης είχε επιδράσει στον ψυχισμό πολλών Αθηναίων. Ηθελα να κάνω κάτι, να συσπειρώσω αυτούς τους ανθρώπους, να τους δώσω κίνητρο να συνδεθούν μεταξύ τους με συνεκτικό ιστό την ίδια την πόλη. Ετσι γεννήθηκε η ομάδα πολιτών «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα» που στη διάρκεια της μεγάλης ακμής της (2012-2014) ήταν ένα κοινωνικό φαινόμενο. Κάναμε εκδηλώσεις δύο και τρεις φορές την εβδομάδα, ξεναγήσεις, ομιλίες, λέσχη ανάγνωσης, μουσεία, εκθέσεις φωτογραφίας. Ηταν μία ψυχική αναβάπτιση για εκατοντάδες ανθρώπους. Η ομάδα συνεχίζει ως μια διαδικτυακή κοινότητα στο Facebook και αριθμεί πάνω από 37.000 μέλη, αριθμός μη διαχειρίσιμος τουλάχιστον χωρίς συγκεκριμένη δομή. Η επιτυχία της ομάδας μας κληροδότησε όλους με μια καταπληκτική εμπειρία. Προσωπικά με έμαθε να δουλεύω με ομάδες, να παρατηρήσω μεταβολές συμπεριφοράς με τη διαρκή έκθεση σε ερεθίσματα και ευκαιρίες. Ηταν ένα παράγωγο της κρίσης, έκανε ένα κύκλο, έντονο και δυνατό, πιστεύω ανεπανάληπτο. Χαίρομαι που η ομάδα δημιούργησε αλυσίδες φιλίας που συνεχίζονται.

 

ATHENS CALLING: Σύμφωνα με τα όσα μας αναφέρεις στο πρόλογο του βιβλίου σου η πρώτη μνήμη σου, ήταν μια κατεδάφιση στην οδό Πατησίων. Ποια είναι λοιπόν σήμερα τα συναισθήματά σου που αφορούν, κατεδαφίσεις κτιρίων του χθες?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποικίλλουν. Οι πόλεις σαφώς μεταβάλλονται. Το στοιχείο της μεταβολής είναι ζωογόνο. Ωστόσο, αναγνωρίζω ένα τεράστιο έλλειμμα οράματος για την Αθήνα, που είναι έλλειμμα διαχρονικό. Μέσα σε αυτό το κενό γνώσης και πίστης, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες κερδοσκοπίας και ευτελισμού, που έδιναν οι οικοδομικοί κανονισμοί, η Αθήνα έχασε ένα σημαντικό κομμάτι του αρχιτεκτονικού της πλούτου και του ιστορικού της αποτυπώματος. Χάθηκαν σημαντικά κτίρια στο κέντρο της πόλης και πολλά ανώνυμα σπίτια στις συνοικίες, που έδιναν όλη την ατμόσφαιρα. Πολλά από αυτά θα μπορούσαν να είχαν επισκευαστεί και εκσυγχρονιστεί και σήμερα η Αθήνα θα είχε πολλά περισσότερα να προσφέρει. Επειδή όμως αποφεύγω τις γενικεύσεις, πρέπει να πω ότι παρά τις απώλειες που προανέφερα η Αθήνα  αναγεννήθηκε μετά το 1950-55 και βελτίωσε την ποιότητα της καθημερινότητας. Πολλά από τα μοντέρνα της κτίρια είναι αξιόλογα, αν και κακοσυντηρημένα. Το θέμα είναι σύνθετο. Δεν είναι απλό και μονοδιάστατο.

ATHENS CALLING: Θα μπορούσαν άραγε να κάνουν κάτι οι κάτοικοι της Αθήνας για να τη σώσουν από την ολοκληρωτική καταστροφή, αυτής της άναρχης δόμησης?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στο παρελθόν δεν υπήρχε η έννοια της κοινωνίας των πολιτών. Το σύστημα ήταν πολύ συγκεντρωτικό. Σήμερα, σαφώς τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι πολίτες έχουν δύναμη. Το ζήτημα όμως είναι ότι η καταστροφή της Αθήνας διευκολύνθηκε μεν από τη νομοθεσία αλλά ολοκληρώθηκε από τους πολίτες και μάλιστα με μεγάλη ορμή. Η Αθήνα αντανακλά την κοινωνία που την εκπροσωπεί.

ATHENS CALLING: Η αλήθεια είναι ότι με το βιβλίο σου μας γέμισες αναμνήσεις, τόσο με τα κείμενα σου άλλο τόσο με τις φωτογραφίες που υπάρχουν σε αυτό. Εδώ λοιπόν πραγματικά αναρωτιέμαι, αν αρκεί μόνο αυτό, αν  είναι δυνατόν να ζήσει δηλαδή ,κάποιος σήμερα ,μόνο με τις αναμνήσεις από την Αθήνα του χθες?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σαφώς και όχι. Η δική μου αφετηρία δεν είναι αυτής της νοσταλγίας αν και αναπόφευκτα, κάποιες στιγμές, θα νοσταλγήσει κάποιος και αυτό και φυσιολογικό είναι και αναμενόμενο. Η νοσταλγία έχει κατηγορηθεί ως αντιπαραγωγική και αδιέξοδη. Εστω… Το δικό μου βλέμμα περιηγείται στα κατάλοιπα του αστικού παρελθόντος με σκοπό να κατανοήσει τις στρώσεις της πόλης και να οδηγηθεί σε μια πιο σύνθετη ερμηνεία της πόλης. Ο σκοπός, λοιπόν, είναι να διατυπωθούν αρχικά ερωτήματα αλλά ως αποτέλεσμα έρευνας και βιωματικής αυτοψίας.

ATHENS CALLING: Ποια είναι η μυθολογία του Αθηναϊκού τοπίου, που ο μύθος μας οδηγεί στην απομυθοποίηση του?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το αθηναϊκό τοπίο έχει μοναδικότητα και ένα πολύ ιδιαίτερο ανάγλυφο. Η ιστορία της Αττικής γεννά και συντηρεί τη μυθολογία του. Οι λόφοι της Αθήνας, η μνήμη του παριλίσσιου τοπίου, η αττική χλωρίδα, τα περιαστικά όρη μαζί με όλο τον αστικό πολιτισμό της πρωτεύουσας δημιουργούν ισχυρούς συνειρμούς. Περιηγητές, ζωγράφοι και φωτογράφοι μας έχουν κληροδοτήσει εξαιρετικές απόψεις της Αθήνας που συμβάλουν σε αυτόν τον μύθο. Ο μύθος, όμως, μπορεί να είναι ισχυρότερος όσων βλέπει και αισθάνεται ο διαβάτης ή ο κάτοικος και αυτό δημιουργεί ψυχικά χάσματα και συμπλεγματικές συμπεριφορές.

ATHENS CALLING: Πάμε τώρα στις ετικέτες και τους χαρακτηρισμούς και ο λόγος για την ετικέτα που σε χαρακτηρίζουν, ουκ ολίγα δημοσιεύματα θα έλεγα, ως τον πιο έγκυρο Αθηναιογράφο του καιρού μας … εσύ τι λες για αυτό?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι μεγάλη τιμή. Υπάρχουν πολλοί στις μέρες που γράφουν για την Αθήνα και άλλοι τόσοι που την φωτογραφίζουν. Τα χρόνια της κρίσης έφεραν ένα νέο κύμα επιθυμίας για την κατανόηση αυτής της πόλης αλλά και για τη βελτίωσή της. Προσωπικά ασχολούμαι με την Αθήνα από… πάντα. Από παιδί ήδη παρατηρούσα το αστικό περιβάλλον. Η Αθήνα με ενδιέφερε, ήταν και είναι η πατρίδα μου, η πηγή των αναφορών μου και το μέτρο του αυτοπροσδιορισμού μου. Στην «Καθημερινή», όπου εργάζομαι επί 31 χρόνια, είχα την ευκαιρία να έχω ένα δημόσιο βήμα. Συστηματικά και με σταθερότητα παρακολουθώ αυτήν την πόλη, τις φανερές και τις αθέατες όψεις της.

ATHENS CALLING: Μεταξύ των όσων γράφεις και αυτό ‘’…Νοταρά, Κουντουριώτη, Οικονόμου, Ζαΐμη, δρόμοι που θα έπρεπε να είναι περιζήτητοι για κατοικία αν τα πράγματα ήταν αλλιώς’’ και θα ρωτήσω… δηλαδή τι εννοείς?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτοί οι δρόμοι βρίσκονται στα Εξάρχεια προς το Μουσείο. Η Ζαΐμη έχει ένα κομμάτι που βρίσκεται καθαρά στην περιοχή πίσω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και από την Αλεξάνδρας προχωράει προς τα Εξάρχεια. Νομίζω είναι προφανές πως η ποιότητα καθημερινής διαβίωσης έχει κατρακυλήσει σε αυτούς τους δρόμους, και όχι μόνο σε αυτούς, φυσικά. Είναι δρόμοι με κτιριακό απόθεμα υψηλών προδιαγραφών είτε πρόκειται για παλιά σπίτια ή μεσοπολεμικά και μεταπολεμικά διαμερίσματα. Βλέπεις κτίρια κοσμήματα που ανήκουν στην αρχιτεκτονική ιστορία της Αθήνας, όπως η μεσοπολεμική πολυκατοικία στη γωνία Ζαΐμη και Τοσίτσα, να είναι πλήρως βανδαλισμένα σε μια περιοχή που έχει χάσει την κοινωνική συνοχή της. Είναι πολύ κρίμα αυτό που συμβαίνει σε αυτήν την περιοχή. Δεν υπάρχει δημοκρατία.

ATHENS CALLING: Δημοτικές εκλογές έρχονται και με το χέρι στη καρδιά μου λες μου δίνεις τα χαρακτηριστικά, την εικόνα αν προτιμάς καλύτερα, του προσώπου που είναι ικανό να ξαναδώσει στην Αθήνα, τα χρόνια της χαμένης της αθωότητας?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο προεκλογικός αγώνας για τη δημαρχία της Αθήνας είναι πολιτισμένος ως τώρα και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Είμαι αισιόδοξος ότι η νέα δημοτική αρχή θα είναι πιο ρεαλιστική και πρακτική και πιο συγχρονισμένη με τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας. Αντικειμενικά, θεωρώ πως ο νέος δήμαρχος θα πρέπει πρώτα από όλα να σταθεί απέναντι στις βασικές υποχρεώσεις του δήμου: καθαριότητα, φωτισμός, ελεύθερα πεζοδρόμια, πράσινο, ασφάλεια. Η καθαριότητα απασχολεί τους πολίτες με μεγάλη διαφορά. Από εκεί και πέρα, ναι, πρέπει να εκφραστεί ένα όραμα για την Αθήνα που πιστεύω θα προκύψει όταν οι πολίτες νιώσουν πιο όμορφα μέσα στην πόλη τους. Να νιώθουν ότι η δημοτική αρχή τους σέβεται και ότι έχει συναίσθηση των βασικών υποχρεώσεών της. Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι και ο πολίτης έχει υποχρεώσεις απέναντι στον δημόσιο χώρο. Οφείλει να είναι ευσυνείδητος πολίτης.

ATHENS CALLING: Ξέρεις δεν είναι και λίγες οι φορές που περιπλανώμενος κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, αναρωτιέμαι για το ποιος τελικά είναι υπεύθυνος για τα μη ολοκληρωτικά χάλια της Αθήνας?… Τσιμέντο εδώ, τσιμέντο εκεί, άψυχα κτήρια με πρόσοψη από γυαλί και καμία κίνηση ή κάποιες ελάχιστες, μεμονωμένες θα έλεγα από την πολιτεία για  να σωθούν  χτίσματα από το χθες… Τις πταιει?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οπως υπονοείς με την ερώτησή σου, το πρόβλημα της Αθήνας είναι σύνθετο και πολυπαραγοντικό. Πάντα οι Αθηναίοι είχαν παράπονα από την πόλη τους. Αλλά ναι, τις τελευταίες δεκαετίες η Αθήνα έχασε πολλά και κέρδισε, φυσικά, κάποια άλλα. Ομως, η πόλη έχει προβληματική εμφάνιση και λειτουργία. Οι ίδιοι οι πολίτες έχουν σε σημαντικό ποσοστό εγωιστική και στενόμυαλη σχέση με την Αθήνα. Αν τα αισθήματα των πολιτών ήταν διαφορετικά δεν θα βλέπαμε αυτήν την κατάσταση. Δεν θα βλέπαμε τόσα σκουπίδια, παράνομη στάθμευση, αφρόντιστα δέντρα, βρώμικες προσόψεις. Σαφώς, η πολιτεία έχει σύμφωνα με το Σύνταγμα την ευθύνη να εγγυάται την ευνομία και την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. Αλλά, στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια έχουν ενταθεί πολλά από τα προβλήματα, ιδίως σε ό,τι αφορά τα διατηρητέα που έχουν εγκαταλειφθεί. Είναι μείζον θέμα και πρέπει να υπάρξουν άμεσες κινήσεις και όχι απλώς σπασμωδικές κινήσεις που υπαγορεύονται από ευθυνοφοβία λόγω κινδύνου καταρρεύσεων.

ATHENS CALLING: Έτσι τώρα για την ιστορία του λόγου θα θέλαμε να θυμηθείς την καλύτερη, αλλά και τη χειρότερη ανάμνησή σου, από την πόλη που όπως εσύ μας αναφέρεις… σε μεγάλωσε?

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση! Αλλά θα επιχειρήσω να απαντήσω σε σχέση πάντα με το αστικό περιβάλλον της Αθήνας. Η καλύτερη ανάμνηση είναι οι ξεναγήσεις που είχα παρακολουθήσει στον Λόφο των Μουσών, στου Φιλοπάππου, στο Αρχαίο Θέατρο Διονύσου, στο Μνημείο του Θρασύλλου και στις κλιτύες της Ακροπόλεως, γιατί οι εμπειρίες αυτές με βοήθησαν να καταλάβω βαθιά και βιωματικά τη συνύπαρξη τοπίου και μνημείων στο ιστορικό παλίμψηστο της πόλης. Η χειρότερη ανάμνηση είναι αρκετά παλιά. Ηταν το 1978. Ημουν 18 ετών και παρακολουθούσα μέσω του Τύπου διάφορους αγώνες για τη διάσωση ιστορικών κτιρίων. Ενας από αυτούς αφορούσε δυο θαυμάσια αρχοντικά της Βασιλίσσης Σοφίας, στους αριθμούς 45 και 49. Είχα αγωνία για τη διάσωσή τους. Φαντάζεστε τη θλίψη μου όταν πέρασα ένα πρωί και είδα τα κενά οικόπεδα που είχαν προκύψει μετά την πειρατική κατεδάφισή τους τις παραμονές της επικείμενης κήρυξής τους ως διατηρητέων μνημείων.

ATHENS CALLING: Από το κέντρο της καρδιάς μου θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τα όσα μας είπες και να σε διαβεβαιώσω, ότι είναι αρκετοί, πάρα πολλοί θα έλεγα που περιπλανώνται, στους δρόμους της Αθήνας!

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ σας ευχαριστώ γι’ αυτήν την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτηση. Είμαι βέβαιος πως πολλοί, πάρα πολλοί, αγαπούν την Αθήνα και περιπλανώνται στους δρόμους της. Ας ελπίσουμε για καλύτερες μέρες. Αλλά πρέπει και εμείς να προσπαθήσουμε.

 …..Περασμένες εννέα και εκείνο το βράδυ του Μάρτη ,με βρήκε να περπατάω λίγο  μετά το τέρμα της οδού Ιπποκράτους! Θα είχε περάσει, περίπου μια ώρα, που είχα λάβει το email του Νίκου Βατόπουλου  με τις απαντήσεις του ,στα ερωτήματα που του είχα θέσει και μα την αλήθεια η συζήτηση που είχα μαζί του, μου έδωσε την αφορμή και αισθάνθηκα την ανάγκη, να βγω έξω από το σπίτι μου και να περπατήσω… να περπατήσω στην Αθήνα! Κατηφορίζοντας τη Λεωφόρο Κηφισίας, έφτασα στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας και από εκεί στο τέρμα Ιπποκράτους και στην οδό Ασκληπιού… στη περιοχή της Νεάπολης ! Οδός Ασκληπιού και Λασκάρεως γωνία, εκεί στο μικρό παρκάκι και εγώ στεκόμουν  αμήχανος εμπρός από ένα τηλεφωνικό θάλαμο κοιτάζοντας από εκεί τη κατηφόρα της οδού Μάρκου Ευγενικού, σήκωσα το ακουστικό και ταυτόχρονα ρίχνοντας μια μάρκα στο  κερματοδέκτη… σχημάτισα στο καντράν του έναν αριθμό!…

‘’Αλό, αλό! Εμπρός από το σπίτι, οδός Μάρκου Ευγενικού 14, δύο στάσεις από το τέρμα Ιπποκράτους  με το λεωφορείο το 10, στη πόρτα έχουν κοτσάρει μια κολώνα της ΔΕΗ’’…

Ακούστηκε  να λέει μεταξύ των άλλων… μια γυναικεία φωνή από την άλλη γραμμή του ακουστικού!…

Ο Συγγραφέας/Δημοσιογράφος

Νίκος Βατόπουλος

Ο Νίκος Βατόπουλος γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Deree College και ακολούθησε μεταπτυχιακά στο Reading University στο Ηνωμένο Βασίλειο σε Ευρωπαϊκές Σπουδές . Από το 1988 εργάζεται στην ‘’Καθημερινή’’. Έχει αποκτήσει ειδίκευση για θέματα τα οποία αφορούν τα του Αθηναϊκού περιβάλλοντος.Από το 2007 έως και το 2014 ήταν  υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του‘’Το Πρόσωπο της Αθήνας’’(εκδ.Ποταμός2001και 2008) και το ‘’Περπατώντας στην Αθήνα ‘’ το 2018 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με επιλογές από κείμενα του στην ‘’Καθημερινή’’ δημοσιευμένα στη Κυριακάτικη στήλη του με την ονομασία ‘’Πτυχές’’. Παράλληλα,ασχολείται με τη φωτογραφία!Έχει κάνει ατομική έκθεση φωτογραφίας ‘’Η Αθήνα ενός Αθηναιογράφου’’-Αίθουσα Τέχνης ena (2014)’’. Επίσης έχει συμμετάσχει με κολλάζ στην Art Athina το έτος 2015 στο περίπτερο των Kaplanon Galleries αλλά και σε ομαδικές εκθέσεις,Γκαλερί Ζουμπουλάκη,Αθηνέο και  Cube Gallery. Το 2014 οργάνωσε προσωπικό project με το τίτλο ‘’Η Αθήνα της 10ετίας του ‘ 60’’ στην Ελληνοαμερικανική Ένωση(Έκθεση και Ομιλία).     Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι δίνει ομιλίες με θέμα την Αθήνα και διοργανώνει περιπάτους στον αρχιτεκτονικό ιστό της πόλης.

‘’Περπατώντας στην Αθήνα’’ … ένα μοναδικό βιβλίο για την Αθήνα!

Συγγραφέας: Νίκος Βατόπουλος 

Ημερομηνία Έκδοσης: 19/04/2018 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back