Μένιος Σακελλαρόπουλος, Το Κορίτσι της Στάχτης!

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ!

Πραγματικά δεν το περίμενα να μου συμβεί, να διαβάσω δηλαδή μονορούφι ένα βιβλίο και τούτο γιατί συνήθως το διάβασμα ενός βιβλίου, μου έτρωγε περίπου τις 3 με 4 ημέρες τουλάχιστον, φυσικά με κάποια αναγκαία διαλείμματα!

Συνέβη όμως προς το τέλος του Οκτώβρη το Βιβλίο ΄΄Το Κορίτσι της Στάχτης΄΄ που έγραψε ο Μένιος Σακελλαρόπουλος και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ  να με συνεπάρει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να το διαβάσω με μιας ένα πρωινό, χωρίς κανένα … μα κανένα διάλειμμα!

Σε αυτό το βιβλίο, ο κάθε αναγνώστης θα ζήσει την αληθινή δραματική ιστορία με  πρωταγωνίστρια ένα κορίτσι… τη Παρασκευούλα, ΄΄Το Κορίτσι της Στάχτης΄΄, ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο πλάσμα,όπου μέσα στην όλη μαυρίλα της Γερμανικής  κατοχής στην Ελλάδα, εκείνη δίνει με τον τρόπο της, ένα μήνυμα ελπίδας για το αύριο, που ξημερώνει!

Η ιστορία αυτή έχει αρχικό σκηνικό τα μαρτυρικά Καλάβρυτα, τα όσα συνέβησαν εκεί από τους Γερμανούς Ες Ες κατακτητές, την αιματοβαμμένη μέρα, στις 13 του 12^ου μήνα του 1943!

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα διακρίνει το ρεαλισμό της γραφής του Μένιου Σακελλαρόπουλου, όπου μας παρουσιάζει, σαν τηλεοπτική σειρά μίας σαιζόν, το ταξίδι της Βίβιαν (Παρασκευούλας) από τα Καλάβρυτα, στο Σίδνεϊ, στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στην Πάτρα, επιστρέφοντας στο τέλος στον τόπο εκείνο που αποτέλεσε την αφετηρία όλων αυτών που έζησε!

Εδώ αξίζει πραγματικά , να αναφερθούμε στα όσα σημειώνονται με την πλάγια γραφή, στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, όπου κάθε άνθρωπος στο Πλανήτη Γη, θα πρέπει να τα γράψει στη μνήμη του, με χρυσά γράμματα!…

…Αυτή η ιστορία, είναι ένα ολόφωτο μήνυμα στην ανθρωπότητα από μία συγκλονιστική γυναίκα, τη Βίβιαν Στεφάνου, για τη δύναμη της ψυχής του ανθρώπου, που χτίζει φάρους για ν΄απλώσει το φως!  

Έτσι λοιπόν μερικές ημέρες μετά την ανάγνωση του βιβλίου και ενώ είχαμε παρακολουθήσει στις 23/10 την παρουσίαση του στο διαδίκτυο, μέσα από τα ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ NEWS, ήρθαμε σε επαφή διαδικτυακά με το Μένιο Σακελλαρόπουλο, το Συγγραφέα του έργου … ΄΄Το Κορίτσι της Στάχτης΄΄ !

Athenscalling.gr: Καταρχήν αγαπητέ Μένιο, το τυπικό καλωσόρισμα και στη συνέχεια η έκφραση θαυμασμού μου, για το πραγματικά συγκλονιστικό σου βιβλίο! Όπου οφείλω να ομολογήσω με άφησε άναυδο διαβάζοντας το με μιας  ένα ολόκληρο πρωινό, μονορούφι και χωρίς διάλειμμα!

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι η αλήθεια της ιστορίας, η δύναμή της, ο καταιγισμός συναισθημάτων που προκαλεί, αυτός ο σπαραγμός που κάνει το βιβλίο ιδιαίτερο. Το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων στις 13 Δεκεμβρίου 1943, η μαζική δολοφονία εκατοντάδων πολιτών, ανάμεσά τους και δωδεκάχρονα παιδιά, χτυπάει απευθείας στην καρδιά, τη μουδιάζει την ακινητοποιεί. Κι αν σκεφτούμε ότι όλα αυτά τα περιγράφει ένα πεντάχρονο –τότε- κοριτσάκι που τα βίωσε από κοντά, η Παρασκευούλα, καταλαβαίνει κανείς ότι η αφήγηση με μυθιστορηματικό τρόπο προκαλεί ανατριχίλα. Η ιστορία περνάει μέσα από τα μάτια της και συγκλονίζει. Άκουγα τη φωνή της στη διάρκεια της συγγραφής κι αυτό πλημμύριζε ακατάπαυστα τα μάτια μου. Ακόμα συμβαίνει κάθε φορά που μιλάω για το βιβλίο. Είναι ανατριχιαστική η περιπέτεια της ζωής της, απ’ αυτές που θα έκαναν τον Σπίλμπεργκ να παρατήσει ό,τι κάνει και να σπεύσει να την αναζητήσει! Είμαι ευλογημένος που η Παρασκευούλα μπήκε στη ζωή μου κι είναι πια σαν οικογένειά μου. Γιατί αυτό έγινε στη διάρκεια των ατέλειωτων συζητήσεων. Σχέση μάνας και γιου.

Athenscalling.gr: ΄΄Το Κορίτσι της Στάχτης΄΄ λοιπόν η αφορμή της συνάντησης μας. Αλήθεια τι σε έκανε να αναφερθείς σε αυτήν την συγκεκριμένη ιστορία, μέσα στις τόσες άλλες, που δημιουργήθηκαν τότε, με αφορμή την θηριωδία των Ες Ες?

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Αντίκρισα τον τόπο θυσίας σε ηλικία δέκα ετών, όταν με πρωτοπήγε ο πατέρας μου. Συγκλονίστηκα όταν είδα τον λόφο του Καππή, τον κρανίου τόπο. Με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα! Από τότε, δεν πέρασε χρονιά που να μην επισκεφτώ τα Καλάβρυτα. Ήταν κάτι σαν χρέος τιμής μέσα μου, ένα ετήσιο μνημόσυνο από το οποίο δεν ήθελα να λείπω ποτέ. Από τα μικράτα μου λοιπόν αυτή η εικόνα –για μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες στην ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου- διαμόρφωσε πολλά στον χαρακτήρα μου. Μελέτησα κάθε λεπτομέρεια αυτής της ανείπωτης τραγωδίας. Κι όταν μού ήρθε η ιστορία της Παρασκευούλας, συγκλονίστηκα διπλά. Παράτησα ό,τι έκανα –γιατί είχα ξεκινήσει ένα άλλο βιβλίο- και θεώρησα μέγιστο χρέος μου να προχωρήσω αυτή την αδιανόητα δυνατή υπόθεση που δεν με άφηνε να ησυχάσω. Το έκανα όχι μόνο για να φρεσκάρω μνήμες, ίσως ξεχασμένες σε κάποιους, αλλά για να τιμήσω τη ζωή αυτής της μοναδικής γυναίκας, ενός φωτεινού φάρου που μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιζήσει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Άκουσε τα πολυβόλα, είδε τα ρυάκια αίματος τω νεκρών, μύρισε την καμένη σάρκα, έθαψε με τα χεράκια της τον πατέρα της και παρά την τραγωδία, κατάφερε να μεγαλουργήσει, δείχνοντας ότι η δύναμη της ψυχής μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Γιατί αυτό το ορφανό με την «υποθηκευμένη» ζωή, κατάφερε να φτάσει ως την Ύπατη Αρμοστεία! Αυτός είναι ο θρίαμβος του ανθρώπου!

Athenscalling.gr: Να σου πω τώρα και μια αλήθεια, ότι με τον συγγραφέα Μένιο Σακελλαρόπουλο, έχω έρθει σε επαφή ανάγνωσης, μονάχα 2 και τώρα 3 φορές! Κοντολογίς μια το 2003 ως Παναθηναϊκός και στη συνέχεια φέτος το καλοκαίρι με δανεικό διάβασμα …΄΄Το Πικρό Γάλα΄΄! Έτσι λοιπόν θα σε ρωτήσω τι είναι εκείνο που σε οδηγεί στο να δημιουργείς τις ιστορίες σου στο χαρτί?

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Έχοντας πια φτάσει τα 18 βιβλία σε δεκαοκτώ χρόνια κι έχοντας καλύψει ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων, κυρίως κοινωνικών, μπορώ να καταλάβω ότι οι αληθινές ιστορίες έχουν τεράστια δύναμη, ασυγκρίτως μεγαλύτερη από τις φανταστικές. Η διαφορά είναι τεράστια, χαώδης! Γη με σελήνη! Τους χάρτινους ήρωες τους κάνεις ό,τι θέλεις, τους βγάζεις από τη μέση, τους πετάς. Τους αληθινούς όχι. Πρέπει να φιλτράρεις πράγματα, να τους αφουγκραστείς, ειδικά όταν τα θέματα είναι τόσο λεπτά κι οι άνθρωποι είναι εν ζωή. Έχει τις δυσκολίες του, ορισμένες στιγμές ανυπέρβλητες. Αλλά είναι συγκλονιστικό να ξέρεις ότι οι ήρωες της ιστορίας είναι ζωντανοί κι είναι δίπλα μας. Προσωπικά με συγκλονίζει. Γράφω και ακούω τη φωνή τους, θυμάμαι το βλέμμα τους, θυμάμαι το σπαραγμό, το λυγμό στην αφήγησή τους. Γι’ αυτό και ο κόσμος σπεύδει να αγκαλιάσει αυτές τις ιστορίες. Τον συγκλονίζουν όπως εμένα. 

Athenscalling.gr: Αλήθεια γιατί ζωντανεύεις πρόσωπα από το παρελθόν, όπως …΄΄Στο Πικρό Γάλα΄΄ αλλά και τώρα στη πρόσφατη δηλαδή κυκλοφορία του βιβλίου σου ΄΄Το Κορίτσι της Στάχτης΄΄?

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Έχει αδιανόητη δύναμη για μένα μια ιστορία από πρόσωπα που ζουν ανάμεσά μας. Ως προς τα δύο βιβλία που αναφέρεις, ήταν συναρπαστικό να καταφέρω να φωτίσω δύο περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που τη σημάδεψαν ανεξίτηλα για διαφορετικούς λόγους. Η πρώτη, το Πικρό Γάλα, είναι τα ορφανοτροφεία της Φρειδερίκης στη μετεμφυλιακή Ελλάδα των σπαραγμών και των λυγμών. Η αφήγηση του κεντρικού ήρωα, του Φώτη Ραπακούση, είναι γροθιά στο στομάχι, είναι καταιγίδα. Ήταν μια σκοτεινή περίοδος και για πολλούς θολή, ίσως και άγνωστη. Είναι βεβαίως η οπτική γωνία του ήρωα και το σεβάστηκα απόλυτα. Η τωρινή ιστορία του κοριτσιού της στάχτης με το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και μάλιστα με την συγκλονιστική αφήγηση μιας επιζήσασας, είναι μια ανάγκη να ξαναθυμηθούμε τι έγινε και να μην ξεχάσουμε ποτέ. Νιώθω ευλογημένος λοιπόν που κολύμπησα σε δύο τέτοιες ιστορίες που με σημάδεψαν ανεξίτηλα και με έβαλαν σε άλλα μονοπάτια. 

Athenscalling.gr: Κάποιος φαν αναγνώστης των βιβλίων σου, όταν του είπα ότι θα συνομιλήσω μαζί σου, για το βιβλίο σου ΄΄Το Κορίτσι της Στάχτης΄΄, καλόπιστα θα υποθέσω, μου τόνισε  χαρακτηριστικά… ΄΄Τι θέλει ρε συ ο Μένιος και ασχολείται με κάτι, και ξύνει και πληγές, περασμένα ξεχασμένα,… πάμε παρακάτω΄΄. Για να σου πω την αλήθεια, αυτό προσωπικά με πείραξε! Γιατί πιστεύω ότι το παρελθόν χτίζει το παρόν και αυτό  δημιουργεί το μέλλον, όμως δεν του έδωσα απάντηση! Έτσι τώρα, αν τον είχαμε εδώ που μιλάμε, γνωρίζοντας ότι είναι αναγνώστης σου, αλλά και ότι διαφωνεί με αυτήν την επιλογή σου, τι θα του απαντούσες?    

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Ο άνθρωπος που ξεχνάει την ιστορία του ή την παραμερίζει, δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά. Γιατί η ιστορία μας διδάσκει, μας ωθεί να σκεφτούμε και να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Διηγούμαι ιστορίες που αφορούν τον άνθρωπο φροντίζοντας να τις γεμίσω με εικόνες και χρώματα αλλά και δυνατές αλήθειες, πικρές πολλές φορές. Επέλεξα να μην είναι ευχάριστες. Κάμποσες μάλιστα είναι σκληρές, αλλά θεωρώ ότι περνούν πολλά μηνύματα, ίσως και να δίνουν παρηγοριά στον κόσμο, όταν μιλάμε για το θρίαμβο των ανθρώπων που πέρασαν μέσα από τη φωτιά όπως ο Φώτης Ραπακούσης στο Πικρό Γάλα και η Βίβιαν Στεφάνου στο Κορίτσι της Στάχτης. Είναι άνθρωποι που αποδεικνύουν ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο στη ζωή. Ο Φώτης, ένα χαμίνι των ορφανοτροφείων, σχεδόν καταδικασμένος από τη μοίρα του, είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες στην Ελλάδα, έχοντας δημιουργήσει το συγκλονιστικό μουσείο του Αλή Πασά στα Γιάννενα. Εκεί θα τον βρείτε να ξεναγεί τον κόσμο. Κι η Βίβιαν, ένα κατεστραμμένο ορφανό, επέζησε, έμεινε όρθια, πάλεψε κι έφτασε ως την Ύπατη Αρμοστεία, δίνοντας μαθήματα ζωής. Αυτές τις σκληρές ιστορίες με υπέροχα όμως και πολύ δυνατά μηνύματα ήθελα να τις διηγηθώ. Κι είμαι ευγνώμων που το κατάφερα. 

Athenscalling.gr: Τα εξώφυλλα των βιβλίων σου, είναι άλλοτε εικονογραφημένα και άλλοτε με φωτογραφίες. Πως επιλέγονται και ποιος έχει τη πρωτοβουλία της επιλογής? Και εσύ ποια προτιμάς περισσότερο, ποια σε συναρπάζουν, ποια πιστεύεις ότι κεντρίζουν το ενδιαφέρον των αναγνωστών?

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Η δύναμη της αληθινής φωτογραφίας είναι αξεπέραστη, ένας αληθινός θησαυρός. Στο Πικρό Γάλα βλέπουμε τα δύο αδελφάκια, τον Φώτη και τον Σπύρο, την ημέρα που πηγαίνουν στα ορφανοτροφεία της Φρειδερίκης. Το βλέμμα, η στάση τους, το σφίξιμό τους, είναι εκατομμύρια λέξεις. Είναι ένας δυναμίτης. Στο Κορίτσι της Στάχτης, βλέπουμε την Παρασκευούλα τη στιγμή που με δανεικά ρούχα φτάνει στο αεροδρόμιο του Σίδνεϋ για να υιοθετηθεί. Το βλέμμα της είναι ένας χειμαρρώδης ποταμός που σκίζει την καρδιά. Έχει φύγει από τον τόπο της και πάει σε ένα τόσο ξένο μέρος, με τρόμο στην ψυχή της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κανένα άλλο εξώφυλλο δεν θα μπορούσε να αποδώσει την πραγματικότητα. Άλλωστε μιλάμε για αληθινές ιστορίες, από το εξώφυλλο ως την τελευταία σελίδα. Είδα τις συγκεκριμένες φωτογραφίες στο σαλόνι των ηρώων μου και κατάλαβα από την πρώτη ματιά ότι αυτό είναι το εξώφυλλο. Πέρα από τα συγκεκριμένα όμως, οι Εκδόσεις Ψυχογιός έχουν πραγματικούς καλλιτέχνες που φιλοτεχνούν τα εξώφυλλα, και τα περισσότερα είναι έργα τέχνης. Θα μπορούσαν να είναι και κάδρα σε σαλόνι!

Athenscalling.gr: Θα σου πω τώρα κάτι, που ίσως να το έχεις σκεφτεί και εσύ, το ότι δηλαδή ΄΄Το Κορίτσι της Στάχτης΄΄, δεν θα ήταν και άσχημη ιδέα να μεταφερθεί και στη μικρή οθόνη, εξάλλου το περιεχόμενο του, προσφέρεται για το NETFLIX και όχι μόνο! Εσύ τι λες, επάνω στο συγκεκριμένο θέμα?

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν λέω τίποτα! Το Κορίτσι της Στάχτης, όπως και το Πικρό Γάλα, είναι ιστορίες για να τις διαβάζεις στο τζάκι! Αν μπορείς και να τις βλέπεις, ακόμα καλύτερα! Πάντως φροντίζω να γράφω «κινηματογραφικά», αφού θέλω να μεταφέρω χιλιάδες εικόνες στον αναγνώστη. Θεωρώ ότι έτσι μπαίνει καλύτερα στην ιστορία. Είναι σαν να τη βλέπει. Η μεγάλη έρευνα που προηγείται σε κάθε βιβλίο, φροντίζοντας να μπαίνω στα παπούτσια των ηρώων μου, βοηθάει αφάνταστα τη συγγραφή και με κάνει καλύτερο αφηγητή. Άλλο είναι να σου διηγείται κάποιος τις συνθήκες μιας φυλακής ή ενός ψυχιατρείου κι άλλο να τα βλέπεις ο ίδιος. «Θήτευσα» και στα δύο και παρά τις τραγικές συνθήκες, νιώθω ευτυχής που το έκανα. Μέσα από την έρευνα, που με οδήγησε σε απίστευτα μονοπάτια, νιώθω ότι έχω ζήσει πολλές ζωές!

Athenscalling.gr: Τι άλλο θα είχες να προσθέσεις για ΄΄Το Κορίτσι της Στάχτης΄΄?.

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Ήξερα ότι η ιστορία της Παρασκευούλας θα αγγίξει τον κόσμο, θα τον συγκινήσει, θα τον πλημμυρίσει από συναισθήματα. Δεν φανταζόμουν όμως ότι το βιβλίο θα εξαντληθεί και θα πάει σε ανατύπωση μέσα σε δέκα μέρες. Νιώθω ευγνώμων γι’ αυτό! Κι είναι χωρίς αμφιβολία η δικαίωση της Παρασκευούλας, που οφείλω να πω ότι είναι εξαιρετικά συγκινημένη από την αγάπη του κόσμου. Στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στα Καλάβρυτα –ως όφειλα να κάνω- ο κόσμος έκανε ουρές για να την αγκαλιάσει και να της πει μια καλή κουβέντα. Πήγε ως και ο πρέσβης της Αυστραλίας για να τιμήσει αυτή τη συγκλονιστική γυναίκα.

Athenscalling.gr: Θα ήθελα τώρα να σε ρωτήσω κάτι το οποίο αφορά τα σχέδια σου, το συγγραφικό σου μέλλον! Ετοιμάζεις ήδη κάποιο νέο βιβλίο? Υπάρχει ίσως κάποια σκέψη στο μυαλό σου, προς υλοποίηση?

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Η συγγραφή είναι για μένα τρόπος έκφρασης, μια επιθυμία να εξωτερικεύσω τα εσώψυχά μου, ενδεχομένως και μια ψυχοθεραπεία. Κι είμαι ευτυχής που σε δεκαοκτώ χρόνια μετράω δεκαοκτώ βιβλία, μοιάζει απίστευτο! Ευτυχώς το μυαλό μου γεννάει ακόμα ιδέες. Και συνήθως όταν ολοκληρώνω ένα βιβλίο έρχεται –με μαγικό τρόπο- μια άλλη ιδέα! Έτσι έγινε και τώρα. Μετά από μια τριλογία αληθινών ιστοριών –Πικρό Γάλα, Δεκαέξι Γράμματα, Το Κορίτσι της Στάχτης- έχω την ανάγκη να επιστρέψω στη μυθοπλασία. Η κεντρική ιδέα είναι έτοιμη και τώρα βρίσκομαι στο στάδιο της έρευνας που πάντα με συναρπάζει.

Athenscalling.gr: Σε αυτό το σημείο θέλω να σε ευχαριστήσω για τα όσα μας είπες και να σε διαβεβαιώσω ότι απόκτησες έναν καινούργιο αναγνώστη! Να σου ευχηθώ επίσης τα καλύτερα στη συγγραφική αλλά και δημοσιογραφική σου πορεία και να είσαι πάντα καλά και υγιής με την οικογένεια σου και τους φίλους σου!

ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κι εγώ ευχαριστώ. Κλείνοντας, να υπενθυμίσω δύο πράγματα που αποκόμισα από τη συγγραφή. Ότι χάνεται μόνο όποιος χάσει τα όνειρά του, και, επιπλέον, τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη μας ζωή. Ή, όπως λέει το κορίτσι της στάχτης, εφόσον έχουμε ανάσα προχωράμε όποια δυσκολία κι αν υπάρχει.