March 28, 2024

”Παλιές Πουτάνες” του Σπύρου Δερβενιώτη

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ!

΄΄Παλιές Πουτάνες΄΄… είναι ο τίτλος του κόμικς το οποίο διαβάσαμε τις μέρες των γιορτών, που δημιούργησε και μας παρουσιάζει ο Σπύρος Δερβενιώτης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς στο χώρο της 9ης Τέχνης!

Οι ΄΄Παλιές Πουτάνες΄΄ κυκλοφόρησαν λίγο πριν μας αποχαιρετίσει το 2021, από τις ξεχωριστού και ποιοτικού ύφους Εκδόσεις ΧΑΡΑΜΑδΑ, που δημιουργήθηκαν στα τέλη του 2005 στη Πάτρα http://www.haramada.com/  !

Τους χάρτινους ήρωες του Σπύρου Δερβενιώτη, τους συνάντησα για πρώτη φορά το 1991, ήταν τότε που ο Σπύρος δημιούργησε στο χαρτί τον εκπληκτικό αλλά και ιδιόμορφο ήρωα … ΦΑΝΟΥΡΗ ΑΠΛΑ, πάνω σε κείμενα των Δημήτρη Βανέλλη και Δημήτρη Καλαϊτζή, από τις εκδόσεις Μαμούθ Κόμικς των Πάνου Κουτρουλάρη- Γιώργου Τσίτσοβιτς.

Θα πω ειλικρινά ότι από τότε μέχρι σήμερα, τα περισσότερα  δημιουργήματα του Σπύρου, με είχαν και με έχουν εντυπωσιάσει αρκετά, όσον αφορά τη κίνηση τους και φυσικά τη τρισδιάστατη πλαστικότητα της μορφής των σκίτσων του.

Μόλις έμαθα ότι ο Σπύρος Δερβενιώτης κυκλοφόρησε ένα νέο κόμικς- άλμπουμ, έτρεξα να το προμηθευτώ και να το διαβάσω… με σοβαρές όμως ενστάσεις για τον τίτλο του, … ΄΄Παλιές Πουτάνες΄΄!

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ!    

Ο Σπύρος Δερβενιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Άρχισε να σκιτσογραφεί το 1987 στο περιοδικό “Παρά πέντε”. Έχει σπουδάσει Σκηνογραφία στη Σχολή Σταυράκου. Δουλειές του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες, και συνεργάζεται με την ιδιότητα του εικονογράφου σε διαφημιστικές εταιρείες και σε  εκδοτικούς οίκους. Αξίζει να σημειώσουμε επίσης και το ότι, από το 2019 είναι Υπεύθυνος Επικοινωνίας του ΜέΡΑ25.

Περισσότερα για το Σπύρο Δερβενιώτη στα: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82

https://derveniotis.wordpress.com/

ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ ΜΕ ΤΟΝ  ΣΠΥΡΟ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ!

Όταν λοιπόν κυκλοφόρησε το 96 σέλιδο κόμικς του Σπύρου Δερβενιώτη με τον τίτλο ΄΄Παλιές Πουτάνες΄΄ είχα να κάνω δύο δουλειές, αφενός να το διαβάσω και αφετέρου να έρθω σε επικοινωνία μαζί του!

Η επικοινωνία μαζί του έγινε στην αρχή τηλεφωνικά, με μια συζήτηση, …περίπου μιας ώρας και εφ΄όλης της ύλης! Για να ακολουθήσει η διαμέσου του διαδικτύου συζήτηση μας που και αυτή ήταν … εφ΄όλης της ύλης!

Athenscalling.gr: Αρχικά να σε καλώς ορίσω και να σε προετοιμάσω ότι θα έχουμε να πούμε πολλά… και τούτο γιατί θα σε χαρακτηρίσω Πολυεργαλείο Επικοινωνίας και Τέχνης… Σπύρο καλώς όρισες στο Athenscalling.gr!

Σπύρος Δερβενιώτης: Kαλώς σας βρήκα και ευχαριστώ για την πρόσκληση!

Athenscalling.gr: Πραγματικά δυσκολεύομαι, για το από πού να αρχίσω. Ας πάμε λοιπόν στο τίτλο της νέας σου δημιουργίας ΄΄Παλιές Πουτάνες΄΄ όπου δεν κρύβω να σου πω, ότι με προβλημάτισε, με ενόχλησε θα έλεγα… Αναρωτήθηκα λοιπόν μήπως με τις λέξεις αυτές… του τίτλου,  γκετοποιούμε το υποκείμενο! Αλήθεια γιατί αυτός ο τίτλος?

Σπύρος Δερβενιώτης:  Δικαίως σε ενοχλεί ο τίτλος. Ο όρος «πουτάνα» είναι καθαρά εξουσιαστικός, είναι από αυτούς τους όρους που χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται για να ελέγξουν, να υποτάξουν, τη γυναικεία σεξουαλικότητα και αυτοδιάθεση. Το τρίκ αυτού του κόμικς, είναι ότι ο όρος επιστρέφεται στους εξουσιαστές. Το κάστ της σειράς που πρωτοπαρουσιάστηκε στο περιοδικό Unfollow με τον τίτλο «Πουτάνες», είναι ένας θίασος «δικτυωμένων ακροκεντρώων», ένας πολιτικός γόνος, μια γκαλερίστα, ένας χίπστερ γραφίστας, που όλοι έχουν τη βάση τους σε ένα νεοκλασικό του Κεραμεικού. Στην ίδια λογική που στον «Πόλεμο των Άστρων» παρακολουθούμε το διαγαλαξιακό εμφύλιο μέσα από τα μάτια δύο ταπεινών ρομπότ, στις «Πουτάνες» παρακολουθούμε τη Διαπλοκή σε δράση μέσα από τα μάτια δύο σεξεργατριών που κάνουν πιάτσα στο πεζοδρόμιο έξω από το νεοκλασικό. Όπως είχε πρωτοεξηγηθεί και στη σειρά, ο τίτλος αναφέρεται σε όλο το κάστ ΠΛΗΝ των δύο σεξεργατριών στην είσοδο. Ας μη λησμονούμε ότι η σειρά ξεκίνησε στον απόηχο της διαπόμπευσης των οροθετικών, μια υπόθεση που θα έπρεπε να στοιχειώνει για πάντα τους ενόχους, αλλά αντίθετα, είδαμε πολύ πρόσφατα τους πρωταγωνιστές να τυλίγονται με αμέριστη στήριξη και αγάπη από τα ολιγαρχικά ΜΜΕ. Νομίζω ότι είναι τουλάχιστο δίκαιο, ένας όρος που φτιάχτηκε για να μειώσει και να καθυποτάξει, να γυρίσει συστημένος πίσω στους εμπνευστές και εκτελεστές του.

Athenscalling.gr: Γιός λοιπόν ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες Συνθέτες στα  τραγούδια του τόπου μας, του Θόδωρου Δερβενιώτη και εσύ μεγαλώνεις σε ένα σπίτι πλημυρισμένο από νότες και όμως δεν ακολουθείς αυτό το ΄΄έτοιμο μαγαζί΄΄ του Θόδωρου Δερβενιώτη  και ασχολείσαι με το σκίτσο, γιατί?

Σπύρος Δερβενιώτης: Για τον ίδιο λόγο που ο πατέρας μου έγινε συνθέτης, κόντρα στην επιθυμία των γονιών του να αφοσιωθεί στην αγροτική ζωή, αυτό ήταν το κάλεσμά του, αυτό γέμιζε την ψυχή του, με αυτό τον τρόπο μπορούσε να ερμηνεύσει τον γύρο του κόσμο και να επικοινωνήσει με τον κόσμο γύρω του. Τις νότες δε μπόρεσα ποτέ να τις καταλάβω, δεν έμαθα ποτέ να διαβάζω επαρκώς το πεντάγραμμο, κατάφερα μόνο να παίζω πιάνο «με τ’ αυτί». Ωστόσο, κάτι που δεν ξέρουν πολλοί, είναι ότι ο Θόδωρος Δερβενιώτης έκρυβε μέσα του ένα γελοιογράφο που απλά δεν ήξερε ή δεν έμαθε ποτέ να σχεδιάζει! Στις αφηγήσεις του πάντα εισέβαλε ένα σκωπτικό χιούμορ και μια φανερή προσπάθεια περιγραφής χαρακτηριστικών προσώπου που έδειχναν ότι σε κάποια άλλη στροφή της μοίρας, πιθανότατα να είχε γίνει ένας καταπληκτικός γελοιογράφος.

Athenscalling.gr: Σκιτσάρεις λοιπόν από 18 χρονών, αν υπολογίζω σωστά, με ποια αφορμή και πως σε αντιμετωπίζουν τότε, στο οικογενειακό σου περιβάλλον?

Σπύρος Δερβενιώτης: Για την ακρίβεια «γνωρίζεις» να σκιτσάρω από 18 χρονών, γιατί τότε πρωτοδημοσιεύτηκε σκίτσο μου σε κοινή θέα (17 χρονών για να μην κλέβουμε). Σκιτσάρω από τότε που πρωτοκράτησα μολύβι. Όλα τα παιδάκια ζωγραφίζουν, κάποια απλώς δε σταματάνε (είτε να ζωγραφίζουν, είτε  να είναι παιδάκια). Δεν ήταν κάτι που η οικογένεια δέχτηκε εύκολα, γιατί ειδικά τότε, δεν ήταν κάτι που μπορούσε να υποσχεθεί μια οικονομική σταθερότητα ή κάτι που να μοιάζει με καριέρα. Ωστόσο το ζωντανό παράδειγμα του πατρός, (και λίγο το δικό μου πείσμα) έκανε οποιαδήποτε συζήτηση αλλαγής επαγγελματικού προσανατολισμού μου να έχει γρήγορο και άδοξο τέλος. Στο σχολικό περιβάλλον τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα, μια και τα κόμικς τότε είχαν το στίγμα ότι «χαζεύουν» τα παιδιά σε αντίθεση ας πούμε με τα φυλλάδια των παραχριστιανικών οργανώσεων που μοιράζονταν στους μαθητές με κάθε επισημότητα και άνωθεν κάλυψη. Αλλά κι εκεί υπήρχε πάντα και ο φωτισμένος δάσκαλος αλλά και οι πασιφανείς ενδείξεις ότι εγώ είχα βρει το δρόμο μου, το ρόλο μου, οπότε δε με πίεζαν και πολύ να συμμορφωθώ.

Athenscalling.gr:… Και μέχρι σήμερα ασχολείσαι αποκλειστικά με τα όσα αφορούν την 9η Τέχνη και τα παρελκόμενα αυτής, ή και με κάτι άλλο?

Σπύρος Δερβενιώτης: Για την ακρίβεια , «κυρίως με κάτι άλλο». Tα τελευταία χρόνια είμαι Υπεύθυνος Επικοινωνίας στο «ΜέΡΑ25», το κόμμα στο οποίο είμαι Ιδρυτικό μέλος.

Athenscalling.gr: Πως βλέπεις σήμερα την αγορά της τέχνης σου, όσον αφορά την εμπορικότητά της. Τι γίνεται με το διαδίκτυο, που έχει περάσει για τα καλά στην  ζωή μας! Άραγε αυτό βοηθάει ή καταστρέφει την αγνότητα της 9ης  τέχνης, περί και της οποίας ομιλούμε…

Σπύρος Δερβενιώτης: Το δίλημμα της αγνότητας της τέχνης, είναι τόσο παλιό (και τόσο απαντημένο) όσο και η Καπέλα Σιξτίνα (οκ, προφανώς παλαιότερο, αλλά είπα να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα που μιλάει από μόνο του για τη σχέση Τέχνης και Εξουσίας, Παραγγελίας και Έμπνευσης). Το διαδίκτυο, όπως και αν το ορίσει κανείς, μόνο καλό έχει κάνει στη σκηνή των κόμικς. Δε σου λέω κάτι που δε γνωρίζεις, έχεις ζήσει την εποχή που «τα ελληνικά κόμικς» ήταν μονοψήφιος αριθμός ανθρώπων, και μηδενικός αριθμός τυπωμένων άλμπουμ. Η ψηφιακή τεχνολογία μείωσε δραματικά το κόστος έκδοσης και αύξησε εντυπωσιακά τα κανάλια επικοινωνίας του έργου, απελευθερώνοντας μια στρατιά ταλέντων που διαφορετικά θα τα είχαν παρατήσει μετά τα πρώτα δύο χρόνια που θα είχαν ΙΣΩΣ καταφέρει να δημοσιεύσουν δύο ολόκληρες σελίδες. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι πιο ρομαντικό από τον εκδημοκρατισμό αυτού του τρόπου έκφρασης, ας μην εξιδανικεύουμε παρελθόντα που δεν ήταν ακριβώς ένδοξα.

Athenscalling.gr: Στο χώρο των κόμικς εκτός των φανατικών, υπάρχουν άραγε και κάποιοι περαστικοί που γίνονται και αυτοί λάτρεις του χώρου και μιλώ για την Ελλάδα και εδώ ρωτώ… σε ποιο σημείο βρίσκεται ο Έλληνας αναγνώστης?

Σπύρος Δερβενιώτης: Βρισκόμαστε στο σημείο όπου τα κόμικς έχουν κατακτήσει επάξια τα τετραγωνικά τους σε κάθε βιβλιοπωλείο (κάποτε ήταν απλά ένα «ένοχο μυστικό», κάπου ανάμεσα στα παιδικά και τα «είδη χαρτικών», και οι επιλογές ήταν Asterix και Αρκάς). Λέω «επάξια» γιατί πλέον υπάρχουν ποιοτικές προτάσεις για κάθε αναγνωστικό γούστο και ενδιαφέρον και κάλυψη από το Τύπο για αυτές   Βοήθησαν πάρα πολύ και τα φεστιβάλ, που προσφέρουν μια ετήσια ευκαιρία να μαζευτούν όλοι, «φανατικοί» και «περαστικοί» στον ίδιο χώρο και να πάρουν μια πλήρη εικόνα για τις τάσεις και τις προτάσεις της εγχώριας παραγωγής.

Athenscalling.gr: Μάλιστα! Για να πάμε τώρα σε κάτι άλλο, στο τηλέφωνο που μιλούσαμε σε ρώτησα πως δουλεύεις το σκίτσο και μου είπες πως το δουλεύεις με τον υπολογιστή. Να σου πω λοιπόν ότι συννέφιασα σκεπτόμενος,… πάει το πενάκι, το πινέλο και τα χρώματα στην αυγοθήκη, το ψιλό μαρκαδοράκι και το HB μολύβι, που δημιουργούσαν τα σκίτσα, πάνω στις κόλλες Schoeller!

Σπύρος Δερβενιώτης:  Έχεις απόλυτο δίκιο. Η τεχνολογία σκοτώνει το Όνειρο. Η λύση είναι νομίζω προφανής, οφείλουμε να καταργήσουμε άμεσα το τηλέφωνο! Χωρίς αυτό δεν θα είχες ιδέα με ποιό τρόπο φτιάχτηκε το κόμικς, που έγινε αφορμή γι αυτή τη συνέντευξη, κι έτσι η Κυριακή σου θα ήταν λιγότερο συννεφιασμένη!

Athenscalling.gr: Άποψη σου και είναι απόλυτα σεβαστή, προσωπικά θα πω ότι παραμένω αθεράπευτα ρομαντικός και ονειροπόλος,με συννεφιασμένη Κυριακή!   ΄΄Παλιές Πουτάνες΄΄, λοιπόν, το νέο σου δημιούργημα και το ερώτημα μου είναι ποια η αίτια και η αφορμή για το γράψιμο του?

Σπύρος Δερβενιώτης: Ήταν ένα «χρωστούμενο» που πλέον είχε έρθει η ώρα του. Όταν πρωτοδημοσιευόταν η σειρά «Πουτάνες» στο περιοδικό Unfollow, η επιτυχία που είχε στους αναγνώστες μας είχε εύλογα δημιουργήσει τη σκέψη να βγουν σε αυτόνομο αλμπουμάκι. Συζητώντας τι έξτρα υλικό θα μπορούσε να έχει αυτή η έκδοση, αποφασίσαμε να πιάσουμε το παρελθόν αυτών των χαρακτήρων-η σκέψη ήταν να ξεκινήσουμε την αφήγηση από το 1950, τα χρόνια που σφράγισαν για πάντα την τσιμεντένια μοίρα της Αθήνας. Το κλείσιμο του περιοδικού έβαλε για λίγο στην κατάψυξη το εγχείρημα. Η αφορμή των 200 χρόνων από το 1821 και τα παρασκήνια των εορτασμών, έδωσαν μια νέα αφορμή-και μια νέα ημερομηνία έναρξης της αφήγησης!

Athenscalling.gr: Αλήθεια με ποιόν από τους ήρωες της ιστορίας θα έπινες ένα καφεδάκι?

Σπύρος Δερβενιώτης: Mε κανέναν και με όλους! Δεν θα έπαιρνα κανέναν τους ηθελημένα τηλέφωνο για να βρεθούμε δια ζώσης, αλλά και με κανέναν δεν θα έχανα την ευκαιρία, αν δινόταν, να ανταλλάξουμε απόψεις με αυτό τον χαρακτηριστικά ελληνικό τρόπο που τόσο διαφορετικές κοσμοαντιλήψεις μπορεί να μοιράζονται τον ίδιο χώρο κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο.

Athenscalling.gr: Σπύρος Δερβενιώτης ένας από τους εκπροσώπους της 9ης Τέχνης,     ένα Πολυεργαλειό Επικοινωνίας θα έλεγα, ο οποίος μας παρουσιάζει ένα κόμικς ταξιδεύοντας μας από το παρελθόν στο παρόν. Άραγε έχει αλλάξει κάτι σε αυτήν τη χώρα… ή το έργο το έχουμε ξαναδεί!

Σπύρος Δερβενιώτης: Εντάξει δεν έχεις παράπονο-η πλοκή μπορεί να παραμένει η ίδια, αλλά τα ειδικά εφέ και η ποιότητα της κινηματογράφησης, έχουν κάνει άλματα. Το ίδιο είναι να σε κυνηγάει ένας ιδρωμένος μουστακαλής αγράμματος χωροφύλακας, με το να σου ανοίγει το κεφάλι ένας ξυρισμένος robocop ματατζής;

Athenscalling.gr: Ποια θεωρείς τη σημαντικότερη στιγμή για την Ελλάδα σε αυτό το ταξίδι της μηχανής του χρόνου, που επιχειρείς?

Σπύρος Δερβενιώτης: Ξεκάθαρα την Κατοχή και την Αντίσταση. Ήταν ο καταλύτης που δοκίμασε όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας, που σχεδόν χωρίς σκέψη, αυτομάτως εντάχθηκαν σε ένα από δύο στρατόπεδα… Aετοί ή Κοράκια.

Athenscalling.gr: Και μέσα σε όλα αυτά τα ιστορικά συμβάντα… Πρώτη φορά ΑΡΙΣΤΕΡΑ στην Ελλάδα! Με το χέρι στη καρδιά λοιπόν … πόσο Αριστερά Σπύρο?

Σπύρος Δερβενιώτης: «Κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας» ήταν η υπόσχεση. Αυτό δυστυχώς που δεν είχαμε λάβει υπ’όψιν, ήταν ότι τω καιρώ εκείνω, το Σύνταγμα της χώρας είχε μετατραπεί σε κουρελόχαρτο. Δεν σκοπεύω να πάρω το «αριστερόμετρο» και να αρχίσω να μετράω «πόσο» Αριστερά, γιατί θα αδικήσω και ανθρώπους που με καλές προθέσεις εγκλωβίστηκαν σε ένα Τραίνο της Μεγάλης Αποφυγής. Θα πω ωστόσο, ότι η στιγμή μετά το Δημοψήφισμα που «η κυβέρνηση ανέτρεψε το λαό της», όπως πολύ σοφά το διατύπωσε ο Κώστας Γαβράς, είχε ανυπολόγιστες συνέπειες που ξεπερνούν κατά πολύ τα σύνορα της χώρας μας.

Athenscalling.gr: Να δούμε τώρα κάτι άλλο που αφορά το χώρο σας και κυρίως το χώρο της γελοιογραφίας, για να ρωτήσω πόσο ελεύθερος είναι σήμερα ο Έλληνας γελοιογράφος. Δουλεύει με υπόδειξη αρχισυντάκτη ακολουθώντας τη γραμμή της εφημερίδας, ή αποτυπώνει ελεύθερα τη άποψη του, ρισκάροντας την παραμονή του, στο χώρο εργασίας του ?

Σπύρος Δερβενιώτης: Θα πικράνω και πάλι αρκετούς συναδέλφους απαντώντας «και τα δύο». Η άβολη αλήθεια είναι ότι ο γελοιογράφος εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δε χρειάζεται υπόδειξη αρχισυντάκτη ή να πολεμήσει με τη συνείδησή του ενάντια στη «γραμμή» γιατί επιλέχθηκε εξαρχής διότι ήδη συμφωνούσε μαζί της. Η «λογοκρισία» γίνεται «στην πηγή», οπότε πολλοί (όχι όλοι, το τονίζω), συνάδελφοι που κομπάζουν «εμένα δε μου έχει πει ποτέ κανένας εκδότης τι να σκιτσάρω», καταχρηστικώς δεν προσθέτουν «διότι δε χρειάζεται». Έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι, εκτός από την πολυφωνία, που όμως ήδη θεωρείται κάτι σαν κακιά αρρώστια στα διευθυντικά γραφεία του Μονοφωνικού Μνημονιακού Τοπίου της Ενημέρωσης.

Athenscalling.gr: Μάλιστα, για να πάμε τώρα ένα ταξιδάκι στο παρελθόν και να ρωτήσω αν θυμάσαι τον πρώτο σου δάσκαλο, όσον αφορά τη διδαχή σου στο πώς να σκιτσάρεις ή είσαι αυτοδημιούργητος?

Σπύρος Δερβενιώτης: Προέρχομαι από μια Ιουράσεια περίοδο στην οποία δεν υπήρχαν σχολές σκίτσου, οπότε δεν ευτύχησα να έχω δάσκαλο με τη στενή έννοια του όρου. Δάσκαλοί μου ήταν οι γελοιογράφοι που παρακολουθούσα και θαύμαζα τη δουλειά τους. Απ’ όλους κάτι πήρα, όλοι με συνδιαμόρφωσαν.

Athenscalling.gr: … Και το πρώτο κόμικς που διάβασες?

Σπύρος Δερβενιώτης: Ένα τεύχος του εβδομαδιαίου «Πινόκιο» που έβγαινε τότε. Αντίθετα με την αντίληψη ότι «τα κόμικς φτωχαίνουν τη γλώσσα», χάρη σε αυτό το τευχάκι έμαθα να συλλαβίζω, διότι έπρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να μάθω τι λέγανε αυτοί οι αστείοι χαρακτήρες στα μπαλονάκια!

Athenscalling.gr: Από τους Έλληνες συναδέλφους σου, αλλά και τους ξένους, ποιοι σου έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή… δώσε μας 5 ονόματα.

Σπύρος Δερβενιώτης: Όποιον και να ρωτήσεις, θα σου απαντήσει ότι έχω πολλούς τρόπους να γίνομαι δυσάρεστος. Δε θέλω να προσθέσω σ’ αυτούς το να παραλείψω ονόματα και να στενοχωρήσω καλούς συναδέλφους.

Athenscalling.gr: Πάμε τώρα σε κάτι άλλο, δηλαδή στην ιδιότητα σου, που αφορά τον Υπεύθυνο Επικοινωνίας του ΜέΡΑ25. Πως και προέκυψε?

 Σπύρος Δερβενιώτης: Ανακάλυψα κι εγώ όπως οι περισσότεροι το Γιάνη Βαρουφάκη από τα γραπτά του τον καιρό των Πρωτομνημονίων. Εκτίμησα τη στάση του στη Διαπραγμάτευση, εκτίμησα και το ότι δε βιάστηκε να κάνει την επόμενη κίνηση του, όπως ο Λαφαζάνης ή η Κωνσταντοπούλου. Μια ομάδα ομοιόφρονες φτιάξαμε το «DiEM25 Εξαρχείων», όταν το διεθνές αυτό κίνημα πρωτοσυστήθηκε. Κάναμε με δική μας πρωτοβουλία δύο εκδηλώσεις, μία ενημερωτική για τους πλειστηριασμούς και τα κόκκινα δάνεια με τη νομικό Λίλα Λιναρδάτου, και μία για τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας, με τον αλησμόνητο Κρις Γραμματίδη. Αυτό εκτιμήθηκε προφανώς από την ομάδα που είχε φτιάξει ο Γιάνης Βαρουφάκης και θεώρησαν καλό να μας φέρουν σε προσωπική επαφή. Όταν μου έκανε την πρόταση να αναλάβω το Γραφείο Τύπου, («τρείς ωρίτσες τη μέρα Σπύρο μου, όχι παραπάνω») ήξερα τι συνεπαγόταν ένα «ναι». Του ζήτησα χρόνο να το σκεφτώ. Τον πήρα πίσω μετά από τρία λεπτά. Τα υπόλοιπα, είναι Ιστορία, που λένε.

Athenscalling.gr: … Άρα να συμπεράνω στρατευμένος ο Καλλιτέχνης?

Σπύρος Δερβενιώτης: Δεν υπήρξα ποτέ ένας ουδέτερος πολιτικά καλλιτέχνης, το ιδεολογικό μου στίγμα ήταν πάντα σαφές, ορατό και πρωτοεπίπεδο, από τη «Μάνα Ρέϊβερ» μέχρι το «Διαρκής Ειρήνη». Δεν ξέρω ωστόσο αν αυτό με κάνει «στρατευμένο», γιατί η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι τη μονοτονία, και δεν μένω ποτέ πιστός σε ένα στυλ για πολύ καιρό. Θα κάνω και τα «εξωπολιτικά» μου, τα Yesternow μου, τους Φανούρηδες Άπλες μου, αλλά πάντα θα μου ανεβαίνει η πίεση με κάτι και θα «απασφαλίζω» με πιο άμεσα πολιτικά έργα.

Athenscalling.gr: Μια που μιλάμε για πολιτική, αν και το θέλεις… Θα μπορούσες με μια λέξη να χαρακτηρίσεις, τα κόμματα της βουλής, τη Ν.Δ, το ΣΥ.ΡΙΖ.Α, το ΚΙΝ.ΑΛ, το Κ.Κ.Ε, την Ελληνική Λύση και φυσικά το ΜέΡΑ25 …..

Σπύρος Δερβενιώτης: Κατά σειρά που τα ανέφερες: Πλιάτσικο, Κρίμα, Παρακμή,  Σεβασμός, Απάτη, Συνέπεια.

Athenscalling.gr: … Και το μέλλον, κάποια πρόβλεψη για το αποτέλεσμα πιθανών εκλογών?

Σπύρος Δερβενιώτης: Ένα μόνο ξέρω, ότι τίποτα δεν ξέρω. Είμαστε στο άβολο εκείνο σημείο που το Παλιό έχει πεθάνει και το Καινούργιο δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Έχουμε ένα εκλογικό σώμα κουρασμένο από τις απογοητεύσεις, και κάθε εκλογική αναμέτρηση, πόσο μάλλον αυτή, είναι ακριβώς όπως μια αρχαία ναυμαχία, τόσα πολλά εξαρτώνται από την κατεύθυνση του ανέμου.

Athenscalling.gr: Θα ήθελα τώρα να αναφερθούμε σε κάτι που το θαύμαζα και το θαυμάζω και το ακούω και το ξανακούω, από τις 45΄΄στροφές και ο λόγος για τις συνθέσεις του πατέρα σου, για το έργο του συνθέτη των μεγάλων και αξέχαστων επιτυχιών του ΘΟΔΩΡΟΥ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ, αλήθεια τι γίνεται με την προβολή τους?

Σπύρος Δερβενιώτης: Δεν έγινε ποτέ καμιά προσπάθεια από τις εταιρείες να περάσει το τεράστιο έργο του Θόδωρου Δερβενιώτη στην ψηφιακή εποχή. Το έργο αυτό, όπως είπες, το ανέλαβαν χομπίστες στο YouTube. Γι αυτό, εν όψει και της φετινής χρονιάς όπου σημειώνονται ακριβώς 100 χρόνια από τη γέννησή του, αποφασίσαμε με τον αδελφό μου να στήσουμε το «επίσημο κανάλι» στο YouTube, ώστε να υπάρχει συγκεντρωμένη όλη η δισκογραφία του σε ένα μέρος, καθώς και σπάνια έως και αδημοσίευτα ντοκουμέντα, συνεντεύξεις του, ανέκδοτες ηχογραφήσεις, ένα πραγματικό «ψηφιακό μουσείο». Είναι μόνο η αρχή, έχουμε κι άλλα σχέδια γι αυτή την κομβική χρονιά, που θα ανακοινωθούν σύντομα!

Athenscalling.gr: Εσύ τι ακούς σήμερα, ποιους συνθέτες και τραγουδιστές?

Σπύρος Δερβενιώτης: Τις ώρες που σχεδιάζω, σχεδόν εξ ανάγκης ακούω μουσική χωρίς στίχο, δηλαδή τους αγαπημένους μου κινηματογραφικούς συνθέτες : Εnnio Morricone, John Williams, Nino Rota, είμαι παλιομοδίτικα πιστός στις μεγάλες ορχήστρες. Και στα ελληνικά είμαι λίγο παλιομοδίτης, μετά τα ‘90ς και το θάνατο της δισκογραφίας, δεν πολυκατάφερα να παρακολουθήσω και να ανακαλύψω καινούργια πράγματα, γιατί δεν έχω το χρόνο, τα εργαλεία ή/και την υπομονή, συν ότι δεν έχω καταφέρει να βαρεθώ ακόμα το ρεπερτόριο που ήδη με είχε σημαδέψει.

Athenscalling.gr: Οι Ελεύθερες ώρες και στιγμές του ΄΄Ποιητή΄΄ … υπάρχουν και αν ναι … πως τις περνάς?

Σπύρος Δερβενιώτης: «Ελεύθερες ώρες» σημαίνει μια απασχόληση με ένα ωράριο, που κάποτε τελειώνει. Δεν είχα ποτέ αυτή την εμπειρία!

Athenscalling.gr: Σπύρο σε ευχαριστώ για τα όσα μας είπες! Να είσαι πάντα καλά και παρακαλώ μετέφερε την αγάπη μας και τα χαιρετίσματα μας… στο ΓΙΑΝΗ!

Σπύρος Δερβενιώτης: Ευχαριστώ και ευχαρίστως!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ…

Πραγματικά λοιπόν αυτή η συζήτηση που είχαμε με το Σπύρο Δερβενιώτη, θα έλεγα και χωρίς ουδεμία υπερβολή, ότι έριξε άπλετο φως στη Λεωφόρο της Αλήθειας, χωρίς καμιά σκιά!

Έτσι δουλεύει ο Δερβενιώτης, ρίχνοντας άπλετο φως σε αυτά που δημιουργεί και     αν το ψάξετε καλά και διαβάσετε τα όσα μέχρι σήμερα μας έχει προσφέρει θα διαπιστώσετε… ότι ποτέ δεν χρυσώνει το χάπι, αλλά το αφήνει έτσι όπως είναι, να το γευτούν οι αναγνώστες του… και ότι προκύψει!

Όσο για τον τίτλο,΄΄Παλιές Πουτάνες΄΄,όπου έχω τις ενστάσεις μου, συζητώντας το με κάποιο φίλο μου, είπε ότι σε κάποιο νησί του Αιγαίου,…

… λέγοντας το…

… ΄΄ Είνι παλιά πουτάνα΄΄!…

Το λένε για τους ανθρώπους με πείρα, εκφράζοντας έτσι τον  Έπαινο, αλλά και το Θαυμασμό, προς κάποιον. Αυτό όμως πολλές φορές παίρνει άλλη σημασία από αυτήν που ξέρουμε και που λένε τα λεξικά!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back